In retrospectief is de originele, door Richard Donner geregisseerde THE OMEN uit 1976 een nogal krakkemikkige grote studioproductie. Hier viel dus echt iets aan te verbeteren, maar helaas, de remake neemt alle zwakke punten van zijn voorganger klakkeloos over.
Het verhaal: diplomaat Robert Thorn vreest voor de geestelijke gezondheid van zijn vrouw Katherine, mocht zij erachter komen dat hun kindje dood geboren is. Dus accepteert hij het aanbod van een priester in een Romeins ziekenhuis om de baby te adopteren van een in haar barensweeën gebleven onbekende vrouw. Vijf jaar later – het gezin is inmiddels naar een landgoed nabij Londen verhuisd – vinden er in de omgeving van het kind lugubere gebeurtenissen plaats. Bijbelcitaten en onverklaarbare fotografische fenomenen leveren aanvullend bewijs voor de bewering van een priester dat Thorns zoon Damien de reïncarnatie van de duivel is, die via slinkse weg alsnog zijn koninkrijk op aarde tracht te vestigen. Thorn besluit de machtsgreep niet af te wachten en ‘zijn kind’ op rituele wijze te doden.
Meer dan met jaren zeventig-klassiekers als THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE en THE EXORCIST vertoont de oorspronkelijke THE OMEN verwantschap met de rampenfilms uit die jaren. De film pakt spectaculair uit in zijn ‘creative killings’, zoals de dood van de door een kerktorenspits doorboorde Father Brannan en de onthoofding per glasplaat van fotograaf Jennings (David Warner), maar de rolbezetting is ongekend oubollig met de dan zestigjarige Gregory Peck en veertigjarige Lee Remick als de ouders van het vijfjarige duivelsjong Damien. Al dan niet van tv afkomstige acteurs-op-hun-retour hadden in de jaren zeventig een aardige oudedagsvoorziening aan films vol akeligheden als brandende wolkenkrabbers en zinkende schepen. En op hun beurt verleenden de al dan niet in vlammen of golven omkomende sterren van toen die nieuwe films een schijn van deftigheid. Allure was belangrijker dan venijn, en in die geest ging ook tv-veteraan Richard Donner te werk bij zijn poging om het succes van THE EXORCIST te evenaren. Het mocht best een beetje eng en goor zijn, maar zoiets aanstootgevends als een vloekende en met een crucifix masturberende tiener was uit den boze.
THE OMEN uit 1976 is als film al net zo stram en braaf als zijn bijna gepensioneerde hoofdrolspeler, en mist, dankzij de absurde plot die geen moment de suggestie wekt dat het einde der christelijke beschaving daadwerkelijk in zicht is, de verontrustende impact van THE EXORCIST. Vermakelijk is de film wel, vooral wanneer hij ons via de doemgeladen profetieën van hysterische priesterfiguren als Brennan en ‘the old man Bugenhagen’ de stuipen op het lijf probeert te jagen. De onthoofding van David Warner hakt er nog steeds in, net als de zich via diens foto’s manifesterende ‘voortekenen’ van op handen zijnde sterfgevallen een sterke vondst zijn gebleven.
Anno 2006 stelt regisseur John Moore dat het verhaal van THE OMEN actueler is dan ooit, want wie zou na ‘9/11’ en de Aziatische tsunami van anderhalf jaar geleden nog durven ontkennen dat we in apocalyptische tijden leven? Maar Moore kan kletsen wat hij wil, ook zijn versie van het verhaal dat op een paar details en een extra scheutje bloed na een getrouwe kopie is van het origineel (en werd geschreven door oorspronkelijke scenarist David Seltzer die bijna geen komma aan zijn dialogen veranderde), blijft een typisch voorbeeld van exploitation die zich chiquer probeert voor te doen dan hij is. De enige urgentie die aan de film valt toe te schrijven is een commerciële: remakes zijn de laatste jaren een betrouwbare investering gebleken, dus laten we het ijzer smeden zolang het heet is. En o ja, laten we de film uitbrengen op de zesde van de zesde van de zesde, want drie zessen samen maken het ‘getal van het Beest’, nietwaar?
Leuk bedacht, maar de film zelf wordt er niet beter van. Je kunt de leeftijd van de twee hoofdrolspelers (Liev Schreiber en Julia Stiles) wel naar beneden bijstellen omdat ook het gemiddelde bioscooppubliek tegenwoordig een stuk jonger is dan dertig jaar geleden, met ‘hippere’ acteurs ontdoe je het oude materiaal nog niet automatisch van zijn stof en spinnenwebben. De nieuwe versie van THE OMEN is wederom een horrorfilm in een slecht zittend net pak, bedoeld voor een publiek dat geen affiniteit heeft met het genre, en zich dus al bij voorbaat diskwalificerend als misplaatste herhalingsoefening. Van deze duivel heeft de wereld weinig te vrezen.
Di (NL): Fox (NL/BE: 6 juni) Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 juni 2006.
