TIMELINE van veteraan Richard Donner (THE OMEN, SUPERMAN) was bij de strijd om de ‘Razzies’, de alternatieve Oscars voor de slechtste films van het jaar, afgelopen februari de grote verliezer. Het ontbrak de film aan een spraakmakend showbiz-koppel dat naar de mening van half Amerika maar eens flink onderuit moest worden gehaald.
En dus waren het Ben Affleck en Jennifer Lopez die voor GIGLI aan de schandpaal werden genageld, in plaats van het minder tot de verbeelding sprekende duo uit TIMELINE, Paul Walker en Frances O’Connor. Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen, want de puinhoop die Donner hier aanricht, is er niet minder verbijsterend om.
Een archeoloog (Connolly) verdwijnt door een ‘wormgat’ per ongeluk naar veertiende-eeuws Frankrijk. Zijn zoon Chris (Walker) zet samen met een team wetenschappers, waaronder zijn liefje Kate (O’Connor), de achtervolging in. Over de tegenstrijdigheden die ieder tijdreisavontuur aankleven zullen we het maar niet hebben. Wel funest is dat Donner geen moment de juiste toon weet te vinden. Stond hem een kinderfilm voor ogen of een avonturenfilm voor volwassenen? En waarom heeft niemand de regisseur erop gewezen dat de prototypische Amerikaan Walker als zoon van de Schotse komiek Connolly bij voorbaat al niet geloofwaardig is, behalve in het geval van Bill & Ted meet MONTHY PYTHON AND THE HOLY GRAIL?
Voor één ding ben ik Donner dankbaar. TIMELINE voerde me terug naar de dagen dat ik als peuter in volle ernst gevechten ensceneerde tussen een door de Marsupilami aangevoerde kolonne dinky toys en een divisie plastic soldaatjes onder commando van Batman. Wie weet heeft de regisseur het ook wel zo bedoeld: een film voor volwassen mannen met een onbedwingbare heimwee naar hun jeugd. Die mannen hoeven zich in ieder geval niet te vervelen.
Copyright 2004 Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #62, voorjaar 2004.
