Het Franse woord voor voodoo is ‘vaudou’, het Franse woord voor dood is ‘mort’. Samen verwijzen deze woorden naar een bijzonder artifact, ‘le vaudou mort’. Ben Rutherford (Michael Dorman) erft deze mysterieuze houten doos van zijn vader. Wat blijkt? Het is een handig mechaniek waarmee je in no-time waspoppen maakt. Waar je dan weer naalden insteekt. Of zomaar stukken van afbreekt.
Een veelbelovende premisse, als je je enkele films voor de geest haalt die ook draaien om mysterieuze artefacten: het oeroude INDIANA JONES AND THE RAIDERS OF THE LOST ARK, de iets minder oude THE NINTH GATE en JUMANJI of de onvolprezen videogame-adaptatie LARA CROFT: TOMB RAIDER. En denk eens aan de inspiratie die voodoo filmmakers reeds bood. Een wilde greep: ANGEL HEART, EVE’S BAYOU of MIDNIGHT IN THE GARDEN OF GOOD AND EVIL. Met zo’n combinatie heb je goud in handen. Kan niet missen, toch?
Of toch? In NEEDLE ontvouwt zich een dusdanig kansloze plot, dat je de scenarioschrijver wel met naalden zou willen bewerken. Met of zonder wassen pop. Want tachtig minuten wachten op een finale waaraan geen spoortje angstzweet te pas komt, koude rillingen noch kippenvel: dat wens je je ergste vijand niet toe!
Zo vervelend begint het echter niet. De vriendengroep rond student Ben Rutherford heeft het prima voor elkaar: leven op een zonnige Australische campus, de welkome nabijheid van de immer zoenende, experimenteel-lesbische babes Kandi (Jessica Marais) en Isabel Du Pont (Trilby Glover), het hunkeren van de diklippige Mary Matthews (Tahyna Tozzi) en een overvloed aan drank. De acteurs hebben enorme wallen: blijkbaar feesten ze flink tussen de draaidagen door (of hoort dit bij method acting als je de rol van student speelt?). Enfin, dan staat opeens Marcus Rutherford (Travis Fimmel) voor de deur, de broer van Ben. Zij hebben elkaar al twee jaar niet gesproken en Ben is niet blij zijn laatste bloedverwant weer te zien.
Maar als ‘le vaudou mort’ vanonder Bens bed gestolen wordt en de vrienden van Ben vervolgens één voor één op plastische wijze het loodje leggen, verzoenen de broers zich. In een race tegen de klok zoeken ze naar de dief van de voodoodoos die logischerwijs de moordenaar moet zijn.
Een goede griezelfilm heeft geen groot budget nodig. Het camerawerk of de special effects mogen gerust wat minder zijn. Ook het acteerwerk hoeft niet Oscar-waardig te zijn. Maar alsjeblieft, zorg dat de kijker in ieder geval geboeid blijft. En niet wegmijmert en zich vreemde vragen gaat stellen. Bijvoorbeeld hoe de volgende film van regisseur John V. Soto het gaat doen op IMDb. Hij zit op een stijgende lijn, want zijn eersteling CRUSH scoorde een 4.1 en NEEDLE een 4.3. Ik zet in op een 4.5. Nog een stuk of wat en zijn films worden echt de moeite waard…
Di: Entertainment One (Release of dvd en blu-ray: 11 januari). Copyright Joep van Loon. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 11 januari 2012
