Binnen de eerste vijf minuten Tiffany’s ‘I Think We’re Alone Now’ én Rockwells ‘Somebody’s Watching Me’ op de radio? De toon is gezet, we zitten in een zelfbewuste 80’s- horrorkomedie.
Damon Thomas’ MY BEST FRIEND’S EXORCISM is een verfilming van Grady Hendrix’ gelijknamige boek uit 2016, en probeert een mix te zijn van reli-horror en de typische highschool-komedies van het roemruchte decennium. Helaas blijft het bij proberen, want waar het boek vakkundig de dunne lijn tussen humor en horror bewandelt, falen Thomas en schrijver Jenna Lamia jammerlijk op beide fronten.
Nu is het natuurlijk ook zo dat als je één exorcisme hebt gezien, je ze min of meer allemaal hebt gezien. Een priester leest wat voor uit een boek, sprenkelt waar nodig wat “heilig” water over de getormenteerde bezetene, en de demoon wordt al dan niet uitgedreven. Niet de meest verrassende climax om naar toe werken. Daarbij komt nog dat zodra je als kijker enigszins ruimdenkend in het leven staat, het concept van de duivel en zijn demonen weinig meer is dan achterhaalde moralistische bangmakerij. Het komt er dus op aan om het concept goed te verkopen, zodat enig cynisme bij de kijker teniet gedaan wordt. En daar beginnen voor MY BEST FRIEND’S EXORCISM de problemen al: het omlijstende verhaaltje over vier tienervriendinnen waarvan er eentje bezeten raakt en de andere drie het leven zuur maakt is op zich een prima uitgangspunt, maar de uitwerking mist elke vorm van charme, schwung en/of flair.
Hartsvriendinnen Abby (Elsie Fisher) en Gretchen (Amiah Miller) zijn met elkaar opgegroeid en zitten op dezelfde katholieke school. Als ze met de andere helft van hun kliekje een weekend doorbrengen in een huisje in het bos, wordt Gretchen bezeten door een demoon. Niemand van de anderen heeft het door aangezien ze allemaal aan de LSD zaten op dat moment. Weer terug op school begint ze zich vreemd te gedragen en Abby denkt dat ze dan wel verkracht moet zijn. Pas als het vreemde gedrag zich tegen de vriendinnen keert – en de enige mogelijke dader (het stereotype overdreven hitsige vriendje van een van de meiden) een alibi heeft, begint het besef te dagen dat er wat anders aan de hand moet zijn.
Maar hoewel de jarentachtig popmuziek het typische dertien-in-een-dozijn middle-american stadje duidelijk wel bereikt heeft (de dames hebben een dikke celebrity-crush op Boy George), kijken de opschoten jongelui aldaar blijkbaar geen films. Het duurt namelijk tergend lang voordat de mogelijkheid van enige demonische overname überhaupt ter sprake komt; hoewel THE EXCORCIST (William Friedkin, 1973) toen toch ook al een iconische popculturele klassieker was en Gretchens hoofd al bijna aan het ronddraaien is, moet Abby zelfs nog uitgelegd krijgen wat een exorcisme is.
De eigenlijke uitbanning zorgt uiteindelijk voor een welkome komische noot in de vorm van The Lemon Brothers, een trio religieuze sportbinken die scholen en winkelcentra af gaan om hun boodschap van fitness en geloof te verkondigen, en door Abby ter hulp gevraagd wordt. Meer van dit soort mafheid was welkom geweest, maar helaas blijft het hier bij in deze verder vrij humorloze komedie. Ook de horror blijft ondermaats. Eén lekker gross-out momentje met een bezeten lintworm daargelaten is de film opvallend “schoon”, en de grote boze demoon die wordt verjaagd is een lachertje. Of nouja, was het maar een lachertje, dan had de film tenminste nog enigszins een memorabel einde gehad.
MY BEST FRIEND’S EXORCISM is een opeenstapeling van gemiste kansen. Geen bijtende satire á la HEATHERS (Michael Lehmann, 1989) of speelse parodie als JENNIFER’S BODY (Karyn Kusama, 2009), eigenlijk gewoon niks van wat een genre-mashup als dit vermakelijk had kunnen maken.
Distributie: Prime Video. Release: 1 oktober 2022. Copyright: Daan Snouck Hurgronje. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op: 12 oktober 2022.
