In de tienerhorror van TWILIGHT overheerst de romantiek. In die van I AM NUMBER FOUR krijgt de spanning wat meer nadruk. De ideale date movie dus voor iedereen van onder de, pakweg, achttien. Maar een gekte als die rond Robert Pattinson c.s. lijkt vooralsnog niet losgebroken.
Laten we I AM NUMBER FOUR vooral niet met echte filmkunst verwarren. De Britse acteur Alex Petyffer, begonnen als fotomodel voor glossy’s, is niet op zijn grote inlevingsvermogen gecast. Zijn tegenspeelster Dianna Agron zou waarschijnlijk achter het net hebben gevist wanneer zij niet een van de hoofdrolspeelsters zou zijn geweest uit de razend populaire tv-serie Glee. De enige acteur die net iets boven een louter functionele aanwezigheid uitstijgt is Timothy Olyphant, de zwaar belaagde sheriff uit de remake van THE CRAZIES.
Olyphant speelt de bewaker van John Smith (Petyffer), een alien in de gedaante van een archetypische surfer. Smith is met negen anderen van zijn planeet naar aarde gevlucht, opgejaagd door weer andere aliens die hun monsterlijke uiterlijk behouden hebben. Drie van Smiths lotgenoten zijn door hen gedood, hijzelf is nummer vier op de lijst. Natuurlijk zijn de jagers met iedere nieuwe moord weer wat dichter bij hun prooi gekomen, zodat Smith aan het begin van de film voor de zoveelste keer ergens anders moet onderduiken. Een provincieplaatsje ditmaal, waar hij verliefd wordt op de mooie Sarah. Een goede reden om het vluchten te staken en voor eens en voor altijd de confrontatie aan te gaan met de buitenaardse griezels.
I AM NUMBER FOUR beweegt zich in het voetspoor van de romantische tienerhorrorreeks TWILIGHT, zij het dat geweld en explosies een wat prominentere plaats kregen toegemeten. Smiths voorgeschiedenis doet denken aan die van Superman, zijn avonturen op aarde aan wat Sarah Connor moet doorstaan wanneer zij cyborg Arnold Schwarzenegger achter zich aankrijgt in THE TERMINATOR. Producent Michael Bay hield een oogje op het explosie-quotum, maar de film daarop afrekenen is niet helemaal eerlijk. Want na een wat al te nep ogende, INDIANA JONES-achtige opening, weet regisseur D.J. Caruso (DISTURBIA, EAGLE EYE) wel degelijk enige suspense te creëren rond de lotgevallen van John Smith. Dat maakt de film nog geen meesterwerk, maar vergeleken met Bay’s eigen regiebijdragen aan het genre, de hijgerige, over zijn eigen montage struikelende TRANSFORMERS en TRANSFORMERS: REVENGE OF THE FALLEN, is I AM NUMBER FOUR een wonder van overzichtelijkheid en zelfbeheersing.
Di: Walt Disney Studios Motion Pictures (Release NL: 10 maart / BE: 9 maart). Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 10 maart 2011.
