Je weet pas werkelijk of je buren barbecuefeestjeswaardig zijn wanneer je al lang en breed getekend hebt voor die nieuwe woning. In HOUSE AT THE END OF THE STREET blijken een pas verhuisde moeder en dochter het niet te hebben getroffen.
In een prachtige villa in een bosrijke omgeving hoopt de pas gescheiden moeder Sarah (Elisabeth Shue) een nieuw leven te beginnen met haar tienerdochter Elissa (Jennifer Lawrence). Vers uit Chicago ontmoet het nog onwennige duo hun nieuwe buurtgenoten: blauwdrukken van de dames uit The Real Housewives. Ze zijn er als de kippen bij om de nieuwkomers in geuren en kleuren te vertellen over het gruwelijke drama dat zich ooit afspeelde in het mysterieuze huis nabij hun – inderdaad verrassend goedkope – woning. In dat HOUSE AT THE END OF THE STREET werd een echtpaar namelijk op lugubere wijze afgeslacht door hun eigen dochter. De overlevering wil dat het meisje zich nog altijd schuilhoudt in de bossen. Een erg vervelende ontwikkeling, zo vinden Elissa’s buren, want die mooie huizen raken ze nu aan de straatstenen niet meer kwijt.
Maar Elissa’s nieuwsgierigheid is gewekt. Zeker omdat de overgebleven, inmiddels volwassen zoon nog altijd in het horrorhuis verblijft en deze Ryan (Max Thieriot) bovendien een aardige, gevoelige jongen blijkt. Heel anders dan die verwende knakkers waar Elissa in eerste instantie mee opgezadeld wordt. Ryan kruipt langzaam uit zijn schulp bij de rustige, zelfverzekerde Elissa en ze brengen steeds meer tijd door samen. Terwijl de altijd hardwerkende Sarah de vriendschap met argusogen aankijkt, raakt haar dochter steeds meer betrokken bij de gevaarlijke mysteries die nog wel degelijk rond het vervallen buurhuis hangen.
Jennifer Lawrence debuteerde in 2010 ijzersterk in de arthouseproductie WINTER’S BONE en werd daarna een household name met haar hoofdrol in THE HUNGER GAMES (2012). HOUSE AT THE END OF THE STREET werd al in juni 2010 opgenomen en dateert dus uit het begin van haar carrière. Lawrence is geen doorsnee scream queen met dikke tieten en de herseninhoud van een fruitvlieg, maar een prachtig meisje dat nog talent heeft ook. Niet alleen zij tilt deze thriller qua acteerwerk naar een hoger niveau; ook Elizabeth Shue (uit oa. LEAVING LAS VEGAS en nog altijd prachtig) en Gil Bellows zetten, naar horrorbegrippen, mooie subtiele rollen neer.
De Britse regisseur Mark Tonderai werkte ooit zelf als acteur, wat de geslaagde casting verklaart. Hij weet als geen ander dat lege hulzen geen emoties oproepen bij de kijker. Hij lijkt bij zijn Amerikaanse speelfilmdebuut te azen op een soort PSYCHO, maar daarvoor is HOUSE AT THE END OF THE STREET simpelweg niet spannend genoeg. Met een aangenaam rustig tempo, klassieke elementen en de juiste acteurs zette hij wel de juiste troeven in, maar de film mist die koude rilling over de rug. Er zijn veel suspensevolle momenten, compleet met dreigende muziek en schokkerige camera, maar te vaak gebeurt er eigenlijk helemaal niets. Net wanneer de spanning is opgebouwd, wordt er gesneden naar een volgende scène waarin alles weer pais en vree is, de zon schijnt of de tieners rondhangen in de kantine.
De kans is daarom groot dat deze film vrijwel direct in de stoffige archieven van de videotheek zal belanden. Aan Lawrence heeft het niet gelegen. En HOUSE AT THE END OF THE STREET leert ons wel dat wat vooronderzoek altijd handig is bij een verhuizing. Een goede buur is beter dan een beste vriend die te ver weg woont om je hachje te redden.
Di: Paradiso Filmed Entertainment Nederland. (Release NL: 8 november 2012). Copyright Maricke Nieuwdorp. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 november 2012.
