Met de Chinese machtsovername van Hong Kong voor de deur zoekt menigeen een veilig heenkomen in het Westen, want onder het bestuur van de oude mannen uit Peking is niemand zeker van zijn toekomst. John Woo is de eerste grote naam uit de filmindustrie van Hong Kong die zijn geluk in Amerika beproeft.
Films als THE KILLER, BULLET IN THE HEAD en HARD-BOILED vestigden zijn reputatie als absolute koning van heroic bloodshed en joegen het adrenalinepeil van Westerse toeschouwers naar een niveau dat bij het werk van James Cameron, John McTiernan en Renny Harlin zelden bereikt werd. Woo’s eerste Amerikaanse film HARD TARGET roept gemengde gevoelens over ’s mans nieuwe carrière op. Woo- adepten zullen ongetwijfeld teleurgesteld zijn door het gebrek aan bloodshed en male bonding in zijn nieuwe film. Wie de film echter vergelijkt met het gangbare Amerikaanse actiewerk kan aangenaam verrast worden door de stijlvol uitgevoerde actie-scènes, Woo’s oog voor details en de brute zeggingskracht van de gewelddadige, vertraagde beelden.
Het verhaal van HARD TARGET doet sterk denken aan dat van THE MOST DANGEROUS GAME uit 1932: een niets ontziende zakenman (Henriksen) organiseert in het door een politiestaking geteisterde New Orleans een mensenjacht voor verveelde miljonairs. De prooi rekruteert hij uit het enorme overschot aan daklozen, waarbij aan lager wal geraakte Vietnam-veteranen zijn voorkeur hebben. De dochter van een van de slachtoffers gaat op zoek naar haar verdwenen vader en krijgt daarbij hulp van de werkeloze Cajun-matroos Chance Boudreaux (Van Damme). Chance laat natuurlijk niet met zich sollen en lokt de zakenman en zijn Zuidafrikaanse rechterhand Pik van Cleaf (Vosloo) naar de moerassen waar hij opgroeide, om op vertrouwd terrein met ze af te rekenen.
Het eerste slachtoffer van de mensenjacht wordt gespeeld door scenarist Chuck Pfarrer, die daarbij een tergend langzame dood sterft. Een toepasselijk einde voor Pfarrer, want het grootste struikelblok van HARD TARGET is zijn oppervlakkige scenario dat verzuimt de personages van een overtuigende motivatie te voorzien en voornamelijk in karikaturen grossiert. In Woo’s Hong Kong films stonden de drijfveren van de protagonisten altijd centraal, het ontbreken daarvan in zijn Amerikaanse film valt daardoor des te meer op. Ook ontbreekt het voor Woo kenmerkende wapenfetisjisme, hoewel er volop geschoten wordt. Jean-Claude van Damme is acceptabel als de Cajun-matroos, een rol die meteen zijn Belgische accent verklaart, maar deelt aanzienlijk minder klappen uit dan in zijn voorgaande films.
HARD TARGET is zes keer door de Amerikaanse filmkeuring afgewezen, de uiteindelijke versie is dan ook bijzonder bloedeloos geworden. Desondanks biedt de film voldoende gierende actie om van deze verdunde Woo toch een enerverende ervaring te maken. John Woo is Amerikaan geworden, we moeten het maar accepteren.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #9, oktober 1993.
