GHOST SHIP, de derde low-budget productie van Robert Zemeckis en Joel Silvers Dark Castle Entertainment, begint veelbelovend. Terwijl passagiers van een luxe oceaanstomer dansen op de klanken van een Italiaanse ballade, worden elders op het schip onheilspellende handelingen verricht. Maar na een set-piece dat er mag wezen kiest de film helaas een andere koers en stort zich in het macho wereldje van een bergingsteam op de grote vaart.
Harde metal knalt uit de speakers als we kennismaken met de ruwe bolsters, waarvan de ruwste natuurlijk (de enige) vrouw is. Een vliegenier heeft een geheimzinnig schip gespot op de Bering Zee. Is het een floater en daarmee voor de eerlijke vinder? Het blijkt de veertig jaar eerder verdwenen Antonia Graza, het schouwtoneel van de proloog. De Graza duikt in dichte mist op en de formidabele roestbak wordt onderzocht. Het toeval wil dat het na veertig jaar ronddolen juist een week daarvoor op een rots liep en nu zinkend is. Als macho-woman Epps (Margulies) spoken ziet en aanwijzingen van geweld vindt, is het meteen duidelijk dat er iets niet pluis is, alhoewel minder subtiele waarschuwingen, zoals een zwembad dat zich vult met bloed, over het hoofd worden gezien. En de logica gaat overboord als de crew door veel bovennatuurlijke hints naar een goudvoorraad geleid wordt en spoken elke ontsnapping onmogelijk maken. Het is tijd voor de body-count.Niet uit het veld te slaan, besluit de gestrande crew het zinkend spookschip te repareren. Epps, die door de ogen van ‘goed’ spookje Katie een kijkje in het verleden krijgt en ziet hoe de van oorsprong Duitse schat ooit tot goudkoorts, muiterij en een enorm bloedbad leidde, blijft namelijk stug geloven dat ze met een potje onderwaterlassen de situatie kan redden.
Waar regisseur Becks debuut 13 GHOSTS leed onder een gebrek aan verhaal, is de plot van GHOST SHIP juist weer overmatig complex. Goudkoorts was een afdoende drijfveer geweest voor de boosdoeners uit het verhaal, maar er moest zo nodig een erg ingewikkelde voorgeschiedenis bijgehaald worden én een afgezant van de Duivel die zieltjes komt halen voor ’the management’. Margulies is adequaat als sterke vrouw en Byrne gooit als kapitein Murphy vol verve zijn origineel Ierse accent in de strijd, maar als zeezieke vliegenier Harrington in beeld verschijnt voel je terecht meteen nattigheid en spookmeisje Browning is geen enkel moment eng. Spoken knipperen niet met hun ogen.
Al bij de derde productie zit de klad erin bij Dark Castle. THE HOUSE ON HAUNTED HILL en 13 GHOSTS waren nog afgeleid van William Castle-titels, maar GHOST SHIP heeft geen enkele verband met het werk van de beruchte exploitation-koning uit de fifties. Voor Allerheiligen 2003 wordt MACABRE (wel weer naar een oude film van Castle) aangekondigd en vooralsnog tekent Robert Zemeckis zelf voor de regie, maar het is onwaarschijnlijk dat deze mogul zijn tijd zal verdoen aan een serie die maar niet van de grond wil komen.
Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #57, winter 2002/2003.
