Superhelden en -schurken die de overstap maken van speelfilm naar sequel(s) of van speelfilm naar tv-serie, staan bloot aan een reëel gevaar dat in een woord kan worden samengevat: ontmythologisering.
Vooral makers van tv-series, die aanzienlijk meer tijd hebben te doden dan regisseurs van speelfilms, hebben de neiging hun helden of schurken ‘uit te vullen’ met geografische en socio-psychologische achtergrondinformatie. Tevens ontwaart men de gewoonte om protagonisten – zij het held of schurk – te ontdoen van al te onsympathieke eigenschappen (tv-werk wordt immers gezien door jong en oud). Dit proces zou men ‘vermenselijking’ kunnen noemen en dat is doorgaans het einde van held of schurk voor wie men in de eerste plaats en masse naar de bioscoop toog. Kortom, ‘meer’ is in veel gevallen ‘minder’. Een kras geval is de geduchte RoboCop die door toevoeging van steeds mens-vriendelijker details slechts een paar sequels nodig had om af te zakken naar het niveau van een belerende, enigszins betweterige pedagoog (‘Thank you for not smoking, folks!’).
Een ander voorbeeld vindt men in BLADE: HOUSE OF CHTHON, de pilot van een door David S. Goyer ontwikkelde tv-serie uit de koker van New Line Television voor Spike TV/Marvel Entertainment, Inc. Ja, de mysterieuze vampierjager Blade – half mens, half vampier – is terug van weggeweest na BLADE (1998), BLADE II (2002) en BLADE: TRINITY (2004). Vertolkt door Kirk ‘Sticky’ Jones gaat hij in de slag met de vreselijke vampier Marcus Van Sciver (Neil Jackson), die zijn intrek heeft genomen in een leegstaand abattoir in Detroit, waar hij The House of Chthon heeft gesticht, een verbond van vampiers (hier homones nocturni genoemd) waarvan de invloed reikt tot in vrijwel alle strata van de Amerikaanse samenleving. Genoeg werk aan de winkel voor Blade, die een hele tv-serie de tijd heeft om het verbond in kwestie met nietsontziend geweld te ontmantelen.
Die tijd werkt sterk in het nadeel van deze film, want het heeft regisseur O’Fallon en scenaristen Goyer en Geoff Johns aangezet tot het ‘uitvullen’ van het Blade-karakter met allerhande (ongewenste en ietwat weeë) achtergrondinfo die zijn welhaast mythische status ondermijnt. Hierdoor is Blade vermenselijkt en dat zal de liefhebber van de BLADE-films de makers niet in dank afnemen, want mensen ziet die liefhebber genoeg. Wat hij wil is een held aan het werk zien in het kader van die unieke belijning van het heldendom: het volkomen autonoom zijn, de redeloze en daardoor mystiek aandoende ontheffing van de sociale orde, de totale afwezigheid van materiële of financiële zorgen, het niet onderworpen zijn aan de wetten der logica (en zwaartekracht), het volstrekt gedispenseerd door het leven gaan. Aan deze simpele wens komt BLADE: HOUSE OF CHTHON niet tegemoet. Wie de BLADE-trilogie geheel of gedeeltelijk heeft gezien, zal in deze pilot niets van zijn gading ontdekken: veel water bij de wijn creëert een flauw drankje.
Kijk ook eens goed naar het affiche, want voor de vluchtige beschouwer lijkt het alsof Wesley Snipes opnieuw aantreedt als Blade, terwijl hij in de film niet voorkomt. Hier wordt veel gesuggereerd door de techniek van weglating – een sterk staaltje misleiding dus.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #76, winter 2007/2008.
