DVD-BLU/RAY | In het kielzog van TWILIGHT en TRUE BLOOD volgt nu het eerste seizoen van de romantische horrorserie BITTEN op dvd, helaas zonder de campwaarde of kwaliteit van eerstgenoemde titels.
Sexy monsters zijn er in alle soorten en maten, maar het zijn toch meestal nachtmensen met hoektanden, een bloedverslaving en een knoflookallergie. In BITTEN is een weerwolf het bovennatuurlijke personage dat schaars gekleed rond mag lopen, speciaal voor de kijkers met een voorkeur voor lichaamshaar. Hoofdpersonage Elena is de enige vrouwelijke weerwolf, wat betekent dat ze het voor het kiezen heeft wat betreft partners in haar roedel. Toch kiest ze er voor samen te wonen met een mens, die niets weet van haar lycantropische uitstapjes. Dat wordt moeilijk, wanneer de mannen uit haar roedel Elena dwingen terug te keren naar Stonehaven, hun uitvalsbasis, omdat een onbekende tegenstander seriemoordenaars in weerwolven verandert.
Weerwolfseriemoordenaars versus een acrobatisch wolfachtig hoofdpersonage: dat lijkt de formule voor een prettig (gestoorde) serie, maar BITTEN (Daegan Fryklind, 2014), dat gemaakt werd voor de Canadese zender Space, neemt het bronmateriaal (de Women of the Otherwold-boekenreeks van Kelley Armstrong) veel te serieus. Nogal opmerkelijk, gezien de sensationele plot twists en de nogal bespottelijke dialogen. “Look what the wolf dragged in” en “Don’t bite the hand that feeds you” worden met een uitgestreken gelaat uitgesproken ondanks hun enorme potentie als oerslechte woordgrap.
Niet dat het romantische horrorgenre niet serieus genomen hoeft te worden: mede dankzij de sensationele wendingen en het hoge zwijmelgehalte behoren BUFFY THE VAMPIRE SLAYER en de eerste paar seizoenen van TRUE BLOOD tot klassiekers in het genre. Bij laatstgenoemde serie viel er in de kwalitatief mindere latere seizoenen nog genoeg te lachen. Het probleem is simpelweg dat Bitten niet sterk genoeg geschreven is.
De sociale hiërarchie binnen de weerwolvenclans, de basis waarop de serie steunt, is dodelijk saai en nodeloos ingewikkeld. Daarnaast maken de personages volstrekt onlogische keuzes: ze bezitten de kracht om hun handen te veranderen in weerwolfklauwen, maar prefereren het te vechten met messen. Ook de verwikkelingen in de liefde steunen op ongemotiveerde aantrekkingskracht en misplaatste jaloezie. De matige special effects vallen eveneens negatief op, juist omdat de makers proberen te wedijveren met vergelijkbare televisieprogramma’s met een navenant hoger budget.
Hoe hard de makers het ook proberen, BITTEN is geen hoogvlieger – al bevat elke aflevering wel een scène of moment waarin de ernstige toon zich wél emotioneel uitbetaal. Zelfs BUFFY, een serie die grossierde in kwalitatief hoogstaande jankmomenten, verpakte die in een luchtig jasje, en werd er alleen maar beter door. De gretigheid waarmee BITTEN serieus genomen wil worden maakt de serie lachwekkend.
Distributie: 20th Century Fox. Release: 2 december 2015. Copyright: Theodoor Steen. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 26 januari 2016.
