Het is 3026. Het ruimtevrachtschip Agamemnon met aan boord 22 miljoen ton van de zeldzame brandstof Solarium en een mysterieus om het leven gekomen bemanning wordt teruggevonden door het galactische bergingsteam van Commander J. T. Wayne (Bernhard).
Zij gaat een contract aan met bergingsexpert Vendler (Zagarino) om de Agamemnon naar veilige haven te slepen, maar beseft niet dat haar nieuwbakken compagnon een begerig oog op het Solarium heeft laten vallen en bereid is over lijken te gaan om de brandstof in handen te krijgen.
THE APOCALYPSE, evenals zoveel andere recente SF-films, is een studie in breidelloze agressie op alle fronten. Het heelal wordt opgevoerd als een terrein waar iedere vorm van onaangepast of onacceptabel gedrag vrijelijk ten uitvoer kan worden gelegd. Het merendeel der hedendaagse SF-plots in het algemeen en die van THE APOCALYPSE in het bijzonder manoeuvreert karakters in een positie waar amoreel gedrag zelfs een vereiste is om problemen het hoofd te bieden en dus als een verdienste moet worden uitgelegd. Zo is de ruimte al verworden tot een speelplaats voor aso’s, weirdo’s en psycho’s, zonder dat de mensheid zelfs maar de geringste technische vorderingen in die richting heeft gemaakt. In het licht van deze premisse bezien, moet de vreedzame kolonisatie van welke planeet dan ook ernstig worden betwijfeld.
Dit is het beeld dat THE APOCALYPSE de kijker voorhoudt: in een agressief universum (in meerdere betekenissen van het woord) vereisen amorele handelingen amorele maatregelen. Het één sanctioneert het ander; het doel heiligt alle middelen. Het is misschien goed deze observatie eens te maken m.b.t. het DTV-aanbod, dat excelleert – en grossiert – in dergelijke visies en THE APOCALYPSE drijft in deze filosofie soepeltjes mee. Bad guys overschrijden iedere norm, good guys volgen zonder aarzeling, waarmee onderlinge uitwisselbaarheid van beide partijen een feit is geworden (grote regisseurs van morele fabels als Howard Hawks en John Ford draaien zich om in hun graf). De gehele symfonie van stuitend geweld in onderhavige film wordt aangevoerd door de onthutsend grof-gebekte Sandra Bernhard. ‘You fuck with me and I’ll fuck you good!’, zegt een kordate tekst op haar T-shirtje en die zienswijze hebben Hubert de la Bouillerie c.s. tot uitgangspunt en justificatie van THE APOCALYPSE verheven. Wit kan plotseling zwart worden en zwart even plotseling wit. Deze film bewijst het moeiteloos. U bent gewaarschuwd.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #31, augustus/september 1997.
