Michael Bay en de mannen van Industrial Light & Magic kunnen maar geen genoeg krijgen van hun dure jongensspeelgoed. In TRANSFORMERS: REVENGE OF THE FALLEN vliegen de stukken er weer vanaf.
De Transformers – de plastic robotjes van speelgoedfabrikant Hasbro en de helden van menig tekenfilmverslaafd kind in de jaren ’80 – bestaan dit jaar 25 jaar. Dat ze niet vergeten zijn, is mede te danken aan TRANSFORMERS (2007) waarin Michael Bay de robots koppelde aan een naïef soort kinderhumor (de piesende robot is berucht) en een ronduit pornografische belangstelling voor oorlogsvoering en de shorts van actrice Megan Fox. 12 jaar en ouder zegt Kijkwijzer, maar dat is dan waarschijnlijk een gemiddelde.
Ook in TRANSFORMERS: REVENGE OF THE FALLEN hebben Megan en de plot weer weinig om het lijf. Het draait nog altijd om de strijd tussen twee buitenaardse rassen die de aarde hebben uitgekozen als hun battleground. De mannen van staal komen van de planeet Cyberton en kunnen zich in luttele seconden transformeren tot auto, vrachtwagen, hijskraan, motor of gevechtsvliegtuig. De goede ‘Autobots’, onder leiding van de vaderlijke Optimus Prime, staan aan de kant van de mensheid en maken in deze aflevering deel uit van een speciale defensiemacht. De akelige ‘Decepticons’ waren aan het einde van deel 1 uitgeschakeld, maar Megatron en zijn mannen worden natuurlijk weer tot leven gewekt. Door ‘The Fallen’, een voorwereldlijk soort Transformer die in de verte doen denken aan de oude farao’s en de verbeeldingswereld van H.R. Giger, en de stem van Tony Todd heeft meegekregen.
Hoofdpersoon Sam Witwicky (Shia LaBeouf) gaat ditmaal naar de universiteit, maar veel verder reikt zijn karakterontwikkeling niet. In zekere zin is dat een opluchting. Waar Bay in de eerste TRANSFORMERS nog meende met veel pathos een relatie te moeten neerzetten tussen Sam en zijn gele Chevrolet Camaro (aka Bumblebee), doet hij nu niet eens de moeite meer. Ook Bay’s genante gevoel voor humor is dit keer wat minder prominent, al blijf je je afvragen hoe hij John Turturro zover krijgt om zijn achterwerk in een string te persen. Kort en goed: het gaat weer helemaal om de Transformers en ze zijn overtuigender, groter en gevaarlijker dan ooit.
Technisch overtreft TRANSFORMERS: REVENGE OF THE FALLEN de eerste film op bijna alle fronten. Om maar niet te verraden dat het computeranimaties waren, monteerde Bay de eerste TRANSFORMERS zo snel dat er soms geen touw aan vast te knopen was. Ditmaal staat de techniek hem toe de robots in volle glorie te tonen. Dat komt de openingsscène in Sjanghai zeker ten goede, en ook een enorme gevecht in een bos beukt lekker door de bioscoop.
Maar liefst 51 minuten van de film zijn digitaal bewerkt, resulterend in schier oneindige taferelen van destructie door 46 verschillende robots. De slotscène waarin de Decepticons de Piramides van Giza vandaliseren is natuurlijk een prima jongensfantasie – maar het probleem blijft dat Bay zelf geen fantasierijke regisseur is. Hij laat de camera voortdurend, als in ademloze bewondering, rond zijn platstampende giganten cirkelen en gaat bijna tweeëneenhalf uur lang zo door. Misschien moet je van metaal zijn, of 12 en teveel suiker van je ouders hebben gehad, maar aardse stervelingen zijn na die 147 minuten doodop en draaierig.
Di: Warner (NL: 24 juni / BE: 24 juni)
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 23 juni 2009.
