TGIF | Hoe dichter we bij het einde van het jaar komen, hoe meer we weer gaan terugblikken.
Laten we beginnen met een paar jarigen in het zonnetje te zetten, zoals het gruwelijk slechte MAD DOG TIME, verrassend genoeg een mainstream-Hollywood-productie, technisch gelikt, vol grote namen en na een kwart eeuw slaat hij nog steeds nergens op. Dan liever het tienjarige MELANCHOLIA waarmee Lars von Triers na alle provocaties met een even rauwe als wonderschone weergave van depressie kwam, geïnspireerd door zijn eigen ervaringen. Volgend jaar bestaat de Amerikaanse versie van THE RING twintig jaar, de film die het startschot gaat voor de hele hausse aan Amerikaanse remakes van Japanse horrofilms. Iedereen zegt dat oude films via internet makkelijk toegankelijk zijn, maar dan moeten ze wel worden ontdekt. Bijna negentig jaar (!) geleden werd FREAKS gemaakt, een film die vaak in de horrorafdeling van de videotheek werd gezet, maar helemaal geen griezelfilm is.
THE BLAIR WITCH PROJECT luidde het found-footage-genre in, en het is tijd voor een herwaardering van Heather Donohue als bekwame leider, zeker vergeleken met haar twee mannelijke collega’s. Jaren later ging de bijzondere found-footage-horrorfilm NOROI tegen de stroom van griezelige pseudo-documentaires in met schrikmomenten op klaarlichte dag. Guillermo del Toro had zijn stijl al te pakken met zijn debuut CRONOS in 1993, want die film heeft sprookjesachtige allure en (voor een vampierfilm) verrekt weinig bloed. Het is nu moeilijk voor te stellen hoe angstaanjagend Freddy Krueger in 1984 was, maar A NIGHTMARE ON ELM STREET is nog steeds een van de beste horrorfilms. FALLEN is de beste film over demonische bezetenheid die je niet vaak genoeg kunt zien. Hoewel de MacGuffin van INDIANA JONES AND THE LAST CRUSADE de Heilige Graal is, gaat Indy vooral op zoek naar zijn vader. THE MUNSTERS krijgt een remake van Rob Zombie, maar eerst graag wat aandacht voor de update MOCKINGBIRD LANE. Tenslotte een ‘recap’ van THE NIGHTMARE BEFORE CHRISTMAS in een korte tekenfilm, met extra kettingzagen.
We kunnen ook al terugblikken op recentere films, bijvoorbeeld middels een vergelijking tussen CANDYMAN (1992) en CANDYMAN (2021). Of een vergelijking tussen het weelderige gedicht Sir Gawain and the Green Knight en de heel wat grimmigere verfilming THE GREEN KNIGHT. Die film gaat tegen de gangbare gewoonte van fantasyfilms in om zwakke hoofdpersonen sterker te maken; Gawain wordt eerder zwakker. Edgar Wrights film LAST NIGHT IN SOHO werd medegeschreven door Krysty Wilson-Cairns, die zonder de verrassende wending misschien niet had meegedaan. Je kunt natuurlijk helemaal losgaan op de nieuwe DUNE en dat kan zelfs volledig geannoteerd. Er is een afzonderlijke analyse van Hans Zimmers muziek voor DUNE en hoe hij geluid en melodie gebruikt om thema’s te ontwikkelen. David Lynch’ DUNE is ook aan herwaardering toe en beter dan zijn reputatie doet vermoeden. Frank Herberts boek Dune gebruikt elementen uit het Midden-Oosten, maar de films doen daar weinig mee. Ondanks de diverse cast zit er geen Arabische acteur in de nieuwe DUNE. Timothée Chalamet zit er wel in, en hij is momenteel het grootste tieneridool uit filmland.
Wij worden ook nog steeds blij van oudjes, zoals Tom Hanks, die werd gevraagd om zijn drie favoriete Tom Hanks-films. Op basis van het plezier tijdens het maken ervan zette hij CLOUD ATLAS op nummer drie. Naar aanleiding van Paul Schraders nieuwste film, THE CARD COUNTER, krijgen we een beginnerscursus over zijn oeuvre vol missers en meesterwerken. Miike Takashi maakte meer dan honderd films sinds 1991 en in 2000 draaiden drie daarvan op het IFFR, waaronder zijn horrorhit AUDITION. Brian De Palma wees in 1968 met zijn eerste twee films, MURDER A LA MOD en GREETINGS al vooruit naar de rest van zijn oeuvre. En we blikken terug op de illustere loopbaan van Elvira, Mistress of the Dark.
Via haar tv-serie leerden we heel wat obscure griezelwerkjes kennen, maar er zijn nog zat te ontdekken. Bijvoorbeeld de beste horrorseries die de afgelopen tien jaar zijn uitgekomen. Naar aanleiding van Mike Flanagans vierde productie voor Netflix, THE FALL OF THE HOUSE OF USHER, worden de beste Netflix horrorfilms van dit jaar bekeken. Zes negatief beoordeelde horrorfilms die het bekijken waard zijn, met de nadruk op de jaren 2010. De beste geflopte horrorfilms die daarna uitgroeiden tot cultklassiekers. Atypische spookhuisfilms die unieke manieren vonden om iets nieuws te proberen. En als je genoeg hebt gegriezeld, kun je door met een rangschikking van alle 26 Marvel Cinematic Universe films, inclusief ETERNALS. Van MCU is het een kleine sprong naar DCEU dus we kijken naar JUSTICE LEAGUE en de totstandkoming van de SnyderVerse.
De nieuwe trailer van THE BATMAN is voer voor discussie, want is Batman wel zo grimmig? Zijn er niet veel meer incarnaties, en wat zegt dat over de fans? We hebben de eerste beelden van Dario Argento’s DARK GLASSES, die is gepland voor 2022 en Argento belooft een klassieke giallo met een vleugje horror. Troy Duffy, de regisseur van THE BOONDOCK SAINTS, komt met zijn twee hoofdrolspelers terug voor een nieuwe film over de Ierse broers. The Incal is een stripverhaal van Jodorowsky en Moebius, wat al fijne namen zijn, maar daar komt een derde bij: Taika Waititi gaat The Incal verfilmen! In ander nieuws: Peter Jackson heeft zijn Oscarwinnende studio Weta Digital voor 1,6 miljard dollar verkocht aan videogames-ontwikkelaar Unity (Pokémon Go). Dan nog een minilezing over de verloren kunst van videogames gebaseerd op bekende films en tv-series. En een kort college over achtergrondgriezels, die veelvuldig opduiken in HEREDITARY en in elke aflevering van THE HAUNTING OF HILL HOUSE zitten. Heb je die allemaal ontdekt?
Prettig weekend!
