In de openingsscène van YAKUZA WEAPON stapt hoofdpersoon Shozo Iwaki (Tak Sakaguchi) op een landmijn. Voor de meeste mensen zou dat zeer ongemakkelijk zijn, maar voor Shozo is het een uitkomst: hij laat zich door de explosie de lucht in slingeren en stort ongedeerd neer in het hoofdkwartier van zijn vijanden, die hij vervolgens met speels gemak een kopje kleiner maakt.
Zo’n film dus. Shozo is een praktisch onoverwinnelijke yakuza, die, hoe kan het ook anders, de dood van zijn vader wil wreken. Wat daarbij goed van pas komt, is het feit dat een chirurg verscheidene van zijn ledematen heeft omgebouwd tot dodelijke vuurwapens. Dat leidt natuurlijk tot flinke slachtpartijen, waarbij niet gekeken wordt op een litertje bloed meer of minder.
De film is duidelijk gericht op het publiek dat genoot van cultfilms als THE MACHINE GIRL en TOKYO GORE POLICE: harde splatter vol absurde grappen en bizarre effecten. YAKUZA WEAPON beschikt niet over de creativiteit om zich te kunnen meten met de groten in het genre. Het geweld is grotesk en de grappen zijn melig, maar inventiviteit is ver te zoeken. Onrealistisch CGI-bloed spat in het rond en af en toe wordt er een hoofd kapot geschoten; de gemiddelde gorehound is anno 2012 wel wat meer gewend en zal niet onder de indruk zijn.
De film kent een verrassend hoogtepunt in de vorm van een ruim vijf minuten durende vechtscène die is opgenomen in één shot. Zonder overdreven effecten en bloedvergieten dit keer, maar mét degelijk gechoreografeerd, ouderwets knokwerk. Na alle ongeïnspireerde pogingen zo excessief mogelijk te zijn is deze eenvoudige sequentie een verademing. Hier zien we eindelijk wat regisseurs Tak Sakaguchi en Yudai Yamaguchi in hun mars hebben. Met beperkte middelen en zonder malle fratsen een onderhoudende scène draaien: ze kúnnen het wel.
Helaas vervalt de film na deze aangename stijlbreuk weer in cartooneske actiescènes, die weinig meer uitlokken dan een sporadische glimlach. Dit soort tongue in cheek-actie is zo’n gevestigde stijlvorm, dat YAKUZA WEAPON eerder generiek overkomt dan als het overdonderende knalfestijn dat Sakaguchi en Yamaguchi voor ogen hadden. Voor hun volgende project zou het een goed idee zijn als het regisseursduo zichzelf een verbod op CGI en onderbroekenlol oplegde, en gewoon een serieuze actieprent zou maken.
Di: Filmfreak (Release op dvd : 20 augustus 2012). Copyright Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 20 augustus 2012.
