De excentrieke kunstenaar Boris Volkoff (Hossein) opent een wassenbeeldenmuseum in Rome en neemt Sonia Lanfont (Mondello) als kostuumontwerpster in dienst. Op dat moment raakt de stad in de greep van een maniakale moordenaar die zijn slachtoffers met een monsterlijke injectiespuit om het leven brengt.
Wanneer Sonia ontdekt dat Boris een ziekelijke obsessie voor haar koestert, vraagt ze hulp van journalist Andre (Serventi Longhi) om het duistere geheim van de wassen beelden te ontrafelen. Voormalig effectenspecialist Stivaletti mag dan wel niet het immense regietalent van een Michele Soavi bezitten, de manier waarop hij zijn debuut heeft geënsceneerd mag desalniettemin geslaagd worden genoemd. Na het tragische overlijden van de initiator van het project, Lucio Fulci (die met zijn overigens nimmer gerealiseerde plan voor een remake van THE MUMMY in 1982 al eerder blijk gaf van zijn voorliefde voor klassieke horror), wees uitvoerend producent Dario Argento Stivaletti aan als plaatsvervanger, hetgeen voor de hand lag gezien zijn kennis op het gebied van make-up effecten, waarop WAX MASK (oorspronkelijke titel: MDC/MASCHERA DI CERA) natuurlijk gestoeld is. Overigens nam Benoit Lestang (THE FIFTH ELEMENT!) de special effects voor zijn rekening, terwijl Stivaletti naast de regie de special visual en sculptural effects verzorgde.
Ondanks de protesten van Fulci’s dochter Antonella, die de publiciteit zocht met de klacht dat scenarist Stroppa wel erg weinig heel had gelaten van pa’s oorspronkelijke script, waart de geest van de oude meester duidelijk rond in deze kleurrijke en lyrische rolprent. Het uiterst onsmakelijke moment waarop Mondello met opengesneden armen in een hok vol hongerige varkens wordt gegooid, is net zo grand guignol als Fulci’s werk uit het begin van de jaren ’80, en het fraaie open einde verwijst eveneens naar de slotakkoorden van klassiekers als THE HOUSE BY THE CEMETERY en THE BEYOND.
Helaas is Argento’s kameraad Hossein (de heren maakten samen al eerder de uitstekende spaghetti-western CEMETERY WITHOUT CROSSES (1968)) de enige persoon in de cast die qua acteerwerk (en nasynchronisatie!) zijn plicht doet. Maar gelukkig houden de dramatische verhaallijn, de als opera’s geënsceneerde moordscènes en de zeer fraaie fotografie van Fulci’s voormalige cameraman Salvati de aandacht moeiteloos vast. Dit is echte Italiaanse fantastiek, zoveel is zeker, duidelijk in haar logische en formele tekortkomingen, maar bloedmooi in haar duistere omhelzing van het morbide en verbodene. Al worden the mysteries van het verhaal in de laatste akte van WAX MASK ontrafeld, er blijft een indringende vraag hangen: hoe had Lucio Fulci zelf zijn filmische testament geregisseerd? Ondanks ’s mans bitter twijfel aan het bestaan van het hiernamaals, mogen we hopen dat de maestro dit macabere circus met instemming heeft bekeken.
P.S.: De Nederlandse videoversie van WAX MASK is uiteraard ongeknipt, maar dat geldt helaas niet voor de door ondergetekende verzorgde tekst op de inlay. U bent gewaarschuwd.
Copyright Mike Lebbing. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #33, december 1997-februari 1998.
