Stel, je gooit het commentaar over discriminatie van GET OUT (Jordan Peel, 2017) en de klassenstrijd-thema’s van READY OR NOT (Tyler Gillett, 2019) samen in een pan. Vervolgens vergeet je het vuur aan te zetten, gooi je de inhoud uit het raam en trek je maar een zak chips open. Zo voelt THE INVITATION aan, een interessante premisse waar vervolgens helemaal niks mee wordt gedaan.
Evie (Nathalie Emmanuel) is gedwongen de eindjes aan elkaar te knopen door te werken als cateraar voor de elite. De mannelijke gasten op de feestjes waar ze serveert zijn handtastelijk en haar manager is een enorme lul. Daarnaast is haar moeder recent overleden, en begint ze zich eenzaam te voelen. Daarom besluit ze een DNA test te proberen en vrijwel meteen krijgt ze een onverwachte boodschap. Ze heeft een achterneef in Engeland, en niet zomaar iemand. Oliver Alexander (Hugh Skinner) is een telg uit de Alexander dynastie, een ultrarijke makelaarsfamilie.
Oliver is extatisch dat hij er een nichtje uit Amerika bij heeft, en hij nodigt haar prompt uit voor een aankomende bruiloft waar de hele clan aanwezig zal zijn, zodat hij haar kan introduceren. En zo belandt Evie op een enorm landgoed tussen de bejaarden van de Britse bourgeoisie, die haar ondanks haar zwarte huidskleur en arbeidsachtergrond met open armen ontvangen. Zelfs de Lord wiens landgoed wordt gebruikt voor de bruiloft is uiterst amicaal, en ook nog eens single en zeer aantrekkelijk.
Het zal niet echt als een verrassing komen dat er meer schuilt achter de warme ontvangst van Evies recent ontdekte familie, en dat er iets geheimzinnigs aan de hand is in het gotische kasteel waarin de film afspeelt. Wanneer Evie voor het eerst wordt rondgeleid deelt de butler (uiteraard een norse snob) mede dat ze zich volledig vrij op het landgoed mag begeven. Behalve in de bibliotheek, want die wordt gerenoveerd… Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik had nooit kunnen zien aankomen dat er iets engs in de bibliotheek zou gaan gebeuren! Nou ja, iets engs is ook wel wat overdreven, want eigenlijk is THE INVITATION op geen enkel moment eng. En qua spanning, drama en intrige-niveaus valt het ook erg tegen. Zodra de scene is geschetst en duidelijk wordt gemaakt dat er iets door de hallen rondwaart is het niet zozeer een kwestie van een twist, maar meer een multiple choice antwoord. Als kijker ga je al snel door de vijf mogelijke opties van wat er aan de hand is in het verhaal. Zijn het spoken? Een cult? Satanisten? Vampiers? Oh, het is antwoord D. Oké.
Natuurlijk hoef je als B-film niet te innoveren, je kunt alsnog evenveel lol hebben met iets heel voorspelbaars. Wat vooral heel erg tegenvalt aan THE INVITATION is dat er meer dan genoeg potentie inzit voor een slim en betekenisvol verhaal over de Britse aristocratie en het koloniale verleden. De opzet is er, naast Evies achtergrond heb je ook nog de kamermeisjes, voornamelijk vrouwen van kleur. Je zou denken dat ze daar iets mee zouden doen, maar dat is niet het geval. De ongemakkelijke interacties in de eerste helft van GET OUT waren gebaseerd op de vreemde houding die witte liberalen hebben tegenover zwarte mensen, en je zou denken dat een Britse oudoom die eruit ziet alsof hij de Eerste Wereldoorlog nog heeft meegemaakt ook wel wat problematisch zou zeggen. Maar nee, het feit dat de film draait om een arme, zwarte vrouw die beland in zowat de meest witte omgeving die er bestaat is compleet irrelevant voor het plot.
Dit is de tweede film van regisseur Jessica M. Thompson, wiens eerste project THE LIGHT OF THE MOON veel beter werkte. Dat was een drama over de nasleep van een verkrachting, met Stephanie Beatriz in de hoofdrol. Een zeer heftig onderwerp dat op een fatsoenlijke manier werd aangekaart. THE INVITATION heeft gewoon niet de pit van haar eerste werk, en hoewel je het kunt vergelijken met GET OUT, READY OR NOT en SOCIETY (Brian Yuzna, 1989), al die films zijn zo veel slimmer en ook leuker om naar te kijken.
In een interview met Collider vertelt Thompson enthousiast dat de film is opgenomen in een neogotisch kasteel in Hongarije dat een connectie heeft met Elisabeth Báthory, de gravin die in het bloed van jonge vrouwen zou hebben gebaad om jong te blijven. Dit was echter niet het echte kasteel van de bloedgravin, maar het landhuis van haar achter-achter-kleinzoon. Eng zeg. In wezen is deze anekdote een perfecte metafoor voor de film. Er is een familieconnectie met iets engs en iets betekenisvol, maar zo ver ervan verwijderd dat het totaal niet uitmaakt. De sfeer is vrij aardig en de acteurs doen allemaal hun best, maar al met al is het een zeer flauwe ervaring. Het lijkt me beter om deze uitnodiging af te slaan en gewoon thuis te blijven.
Distributie: Sony. Release: 27 oktober 2022. Copyright: Jons Klaessens. Overname uitsluitend na goedkeurig van rechthebbende. Online gepubliceerd op 27 oktober 2022.
