Een vloot van gigantische vliegende robots verschijnt boven het New York van de jaren dertig. Nadat ze zijn neergedaald richten de streng in het gelid marcherende machines in de straten een enorme verwoesting aan.
Temidden van de chaos probeert de vermetele verslaggeefster Polly Perkins (Paltrow) foto’s te maken, terwijl de al even drieste Sky Captain Joe Sullivan (Law) in zijn met haaientanden beschilderde jachtvliegtuig de indringers tot staan probeert te brengen. Op zoek naar de aanstichter van dit alles, de mysterieuze Dr. Totenkopf, belanden de twee achtereenvolgens in het fabelrijk Shangri-La, op een vliegdekschip hoog in de wolken, en tenslotte op en ónder het eiland van waar Totenkopf – in zijn megalomane scheppings-en vernietigingsdrift een kruising tussen Dr. Moreau, Ernst Stavro Blofeld en de bijbelse Noach – de ondergang van de wereld bekokstooft.
Stonden Buck Rogers en Indiana Jones min of meer model voor Joe Sullivan, de figuur van Polly Perkins lijkt weggelopen uit een screwball comedy als Howard Hawks HIS GIRL FRIDAY (1940). Jammer alleen dat debuterend regisseur/scenarist Conran niet hetzelfde talent voor messcherpe dialogen bezit als de scenaristen van die film, Ben Hecht en Charles Lederer. Maar de dialoog is dan ook zo’n beetje de enige zwakke stee van een verder formidabel geslaagde pastiche. SKY CAPTAIN lijkt een nooit gerealiseerd droomproject uit de jaren dertig, waarbij Alfred Hitchcock als regisseur was betrokken, H.G. Wells (War of the Worlds) als scenarist, William Cameron Menzies (THINGS TO COME, INVADERS FROM MARS) als production designer en Gregg Toland (CITIZEN KANE) als director of photography. Bovendien werd gekozen voor een sfeervolle (digitale) imitatie van een vroege kleurenfilm-variant, het two-strip Technicolor-procédé, waarin de kleuren rood en groen overheersten (vergelijk Michael Curtiz’ MYSTERY OF THE WAX MUSEUM uit 1933). Conran zou dan de man kunnen zijn die op een rommelmarkt de volledige storyboards van de film vond en niets anders hoefde te doen dan deze voor de camera alsnog in beweging te brengen.
in werkelijkheid zat de filmmaker jarenlang achter zijn laptop te knutselen aan een filmpje van zes minuten, getiteld THE WORLD OF TOMORROW, waarmee hij uiteindelijk producent John Avnet benaderde. Nadat deze Law en Paltrow in zijn enthousiasme wist te laten delen, kon Conrans huisvlijt worden opgewaardeerd tot een volwaardige speelfilm. Een beetje paradoxaal is het wel. Een film die in alle opzichten een hommage wil zijn aan Hollywoodklassiekers uit de B- én A-categorie (KING KONG, LOST HORIZON), blijkt van decors en beelddrager tot en met een beroemde dode steracteur (u ziet zelf wel wie) geheel uit digitale illusies opgetrokken. Maar tussen mechanische blockbusters als CHRONICLES OF RIDDICK en VAN HELSING torent SKY CAPTAIN huizenhoog uit als een toonbeeld van inventiviteit, durf en oprechte filmliefde.
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #64, najaar 2004.
