Eindelijk een antwoord op de vaak gestelde vraag: is Bob Odenkirk een goede actieheld? De scenarist van JOHN WICK en de regisseur van HARDCORE HENRY slaan de handen ineen om met een overtuigend antwoord te komen: een dikke vette ja.
Hoofdpersoon Hutch Mansell is het toonbeeld van middenklasse-Amerika op middelbare leeftijd. Lagere leidinggevende in een grote winkel, uitgeblust huwelijk en een hoop opgekropte frustratie over wat er met zijn leven is gebeurd. Wat we niet meteen zien, is dat dit leventje voor hem een duidelijke keuze was. Ooit knapte Hutch smerige zaakjes op voor de overheid, en dat werk heeft hij opgegeven om met zijn vrouw Becca (Connie Nielsen) te kunnen leven. Maar wanneer er ineens een stel gewapende dieven in zijn huis staat, begint zijn proces van ontwaking. Dat wat Hutch heeft weggestopt wil weer naar buiten. En wie staat er aan het ontvangende eind van zijn spoor van geweld? Oeps. De Russische maffia.
NOBODY pakt de plot van jaren-tachtig-tv-serie THE EQUALIZER (verfilmd als Denzel-vehikel) en maakt er een halve komedie van. Hutch werkt zelfs in een gereedschapswinkel. Maar er zijn meer verschillen dan overeenkomsten, dankzij het acteertalent van Odenkirk en het scenario van Derek Kolstad. Net als in het eerste deel van de WICK-reeks suggereert Kolstad met minimale middelen en grotere wereld waar de protagonist ooit onderdeel van was. Hutch communiceert bijvoorbeeld met zijn ondergedoken broer via een ouderwetse stereo-installatie op zijn kantoor, het enige restant van zijn oude bestaan dat hij in leven heeft gehouden. En als hij in een tatoeageshop navraag doet naar het duo dat zijn huis kwam beroven, hoeft de baas maar zijn tattoo van twee speelkaarten te zien, om te weten dat Hutch linke soep in het kwadraat is.
In zijn first-person-shooter HARDCORE HENRY schoot regisseur Ilya Naishuller vooral hoofdpijnopwekkende actiescènes. NOBODY laat zien dat hij zich zich kan vastbijten in een gedegen scenario, en dan komen zijn fratsen veel beter tot hun recht.
De grote ster blijft echter Odenkirk. Vooral in zijn serieuzere rollen, in bijvoorbeeld het tweede seizoen van tv-serie FARGO en in BETTER CALL SAUL, heeft hij zijn gepijnigde blik uitstekend geoefend en uitgebuit. Nu geeft hij er een nieuwe draai aan, die heerlijk in het verhaal past. Zo lang als hij kan probeert Hutch zijn verleden namelijk verborgen te houden. Wanneer de criminelen voor het eerst zijn huis binnendringen, doet hij niets. Hij kijkt toe en laat ze gaan. Extra frustrerend is dat zijn tienerzoon daardoor het respect voor zijn zachte eitje van een pa verliest. Ook op zijn werk krijgt Hutch het te verduren, van zijn zwager en andere collega’s die niet snappen dat hij niet heeft ingegrepen. De frustratie op het gezicht van Hutch is overdreven voelbaar, maar valt pas echt op zijn plek als we leren dat hij wel degelijk alles in huis had om de dieven uit te schakelen.
NOBODY is voortgekomen uit een idee van Odenkirk zelf. Het verhaal wil dat hij zelf een keer een stel inbrekers heeft betrapt, om ze vervolgens op te sluiten in zijn kelder. Toen de politie het niet zo afhandelde als hij zelf graag had gezien, begon Bob te fantaseren: ‘Wat nou als ik zelf een bad-ass was, en met deze boeven had kunnen afrekenen?’ En als je dit leest en denkt: maar zo gaat het begin van de film toch helemaal niet? Klopt, maar later staat de Russische maffia op de stoep. En dan gooit Hutch alle remmen los.
Nou is de midlifecrisisvariant op John Wick minder memorabel dan een rouwende ex-huurmoordenaar. Misschien had het vooral verschil gemaakt als de makers iets harder op het gaspedaal van de komedie hadden getrapt. Ook de actie, hoe bruut en plezierig ook, is minder sterk in beeld is gebracht dan in de WICK-films. Er wordt duidelijk sneller geknipt, misschien ook om te verbloemen dat Odenkirk fysiek geen Keanu Reeves is. Maar daar had een creatiever stuntteam wellicht ook raad mee geweten. En het is niet alsof Odenkirk niet heeft getraind voor de rol: hij bereidde zich twee jaar lang fysiek voor.
Maar ondanks die gemiste kansen is NOBODY een bovengemiddelde actiefilm. De grootste bonus komt eigenlijk uit onverwachte hoek. De vader van Hutch wordt namelijk gespeeld door de inmiddels 83-jarige Christopher Lloyd. En als je hem middenin een spetterende actiescène zet, is zijn grijns zo breed dat je niet weet of je het plezier ziet van zijn personage, of dat van de acteur. Daar zie je de sterkste illustratie van wat NOBODY is: je weet niet hoe serieus je alles moet nemen, maar verdomde vermakelijk is het absoluut.
Distributie: Netflix. Release NL 5 juni 2021, BE n.v.t.. Copyright: Ruud Vos. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende.
