Op papier heeft het er vast boeiend uitgezien. Julianne Moore en Jonathan Rhys Meyers in een psychologische thriller onder hoede van de producenten van THE RING 1 en 2 en een scenario van de schrijver van IDENTITY. De veelbelovende optelsom komt helaas niet verder dan een halve salto van een papieren tijger op een meervoudige persoonlijkheidstrampoline.
Zielknijper Cara (Julianne Moore) zet ernstige vraagtekens (uiteraard) bij het meervoudig persoonlijkheidssyndroom. Cara moet haar mening herzien (uiteraard) wanneer ze in contact komt met de aan een rolstoel gekluisterde David (Jonathan Rhys Meyers). David beschikt ogenschijnlijk over meerdere persoonlijkheden en zelfs de sceptische Cara kan niet ontkennen dat hier toch iets vreemds aan de hand is. Zeker wanneer David fysieke deformaties van zijn alter ego’s overneemt en zelfs uit zijn rolstoel opstaat. Is David de ‘real deal’ of een gewiekste charlatan? Cara krabt zich pas écht achter de oren wanneer blijkt dat de alter ego’s van David verwijzen naar personen die dood zijn. Daar zit een luchtje aan. Een herkenbaar luchtje van dood en verderf.
Herkenbaar is ook het woord dat Shelter de das om doet. Het is jammer voor de inzet van Moore en Meyers. De twee overtuigen met meer dan degelijke vertolkingen en tillen SHELTER naar een status die film eigenlijk niet waardig is. Na een veelbelovende opening vol suspense en paranoia ontspoort de film en glijdt af in een routineuze potpourri met een overdaad aan ideeën. Het Zweedse regieduo Måns Mårlind en Björn Stein slaagt er niet in om het onevenwichtige scenario van Michael Cooney te stroomlijnen en te ontdoen van onnodige ballast.
Cooney zette eerder de pen op papier voor het aanmerkelijk beter naar film vertaalde IDENTITY (2003). De raakvlakken met SHELTER zijn herkenbaar. Dat geldt ook voor de inbreng van producers Neal Edelstein en Mike Macari, die hun naam eerder verbonden aan de succesvolle Amerikaanse remakes van THE RING 1 en 2. SHELTER leunt fors op ideeën uit deze eerdere films zonder dat Mårlind en Stein in staat blijken er een originele wending aan te geven. Uiteindelijk lijkt de film zelf te lijden aan het meervoudig persoonlijkheidssyndroom.
SHELTER mist een duidelijke focus. Het werkje slingert van psychologische thriller naar bovennatuurlijke horror en alles wat daar tussen ligt. Visueel is SHELTER aantrekkelijk en sfeervol. Inhoudelijk is het een klungelig gefabriceerd allegaartje dat nooit goed van de grond komt en met horten en stoten de aftiteling bereikt. Måns Mårlind en Björn Stein presenteren vanaf 15 maart UNDERWORLD: AWAKENING (2012). Hopelijk komt die beter uit de verf.
Di: eOne (Release op dvd en blu-ray: 11 januari 2012). Copyright Constant Hoogenbosch. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 26 januari 2012.
