Red flag #1: Op de poster van de horrorfilm OUIJA lezen we “From the producers of THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE and the producer of INSIDIOUS”. Geen woord over de regisseur of zijn creatieve inbreng.
Die is er dan ook nauwelijks. Debuterend regisseur Stiles Whites was eerder actief als special effects coördinator en schreef, met partner Juliet Snowden, enkele scenario’s: BOOGEYMAN, bijvoorbeeld, en KNOWING en THE POSSESSION. Dat is dan Red flag #2. Collega Mark van den Tempel schreef in 2005 over die eerste films reeds: “een uitgekauwde variant op de spookhuisfilm”. Negen jaar later kun je exact dezelfde woorden gebruiken om OUIJA te omschrijven. Platinum Dunes, het productiehuis van Michael Bay, en Blumhouse Productions (INSIDIOUS) vroegen waarschijnlijk om en kregen puur formulewerk.
Daarbij hoort tegenwoordig ook een roedel jeugdige sterren uit meer of minder bekende televisieseries. Op een verschrikkelijke dag hoort Laine (Olivia Cooke uit Bates Motel) dat haar jeugdvriendin Debbie (Shelley Henning uit Teen Wolf) zich verhangen heeft. Laine gelooft niet dat Debbie zelfmoord wilde plegen. Wij ook niet, want wij zagen haar al in de openingsscène bezig met dat vervloekte ouijaboard. Gelukkig is er een plek en methode waar(mee) je al je vragen beantwoord kunt krijgen: in het huis waar Debbie stierf, met behulp van datzelfde ouijaboard! Slim.
Bijgestaan door Debbies vriendje (Douglas Smith, PERCY JACKSON: SEA OF MONSTERS), haar jongere zus (Ana Coto, DISconnected), vriendin Isabelle (Bianca Santos, The Fosters) en haar eigen vriendje (Daren Kagasoff, The Secret Life of the American Teenager) doet ze dus wat tieners al in ontelbare soortgelijke paranormale films hebben gedaan: om problemen vragen. Is dit de geest van Debbie die daar antwoordt vanuit het hiernamaals? Wat denk je zelf?
Wie niets gewend is, zal misschien wakker blijven bij alle keiharde schrikgeluiden (op aandrang van Bay, gok ik), maar voor genrefans is er weinig te beleven in OUIJA. Oninteressante personages, flikkerende lampen, dichtslaande deuren en mysterieus verschuivende stoelen: daarmee is de eerste drie kwartier wel samengevat. Veel raadselachtiger is hoe Whites en Snowden nog denken weg te komen met een scenario waarin alle expositie in de mond wordt gelegd van een oude dame in een verzorgingstehuis, te vinden is op het videodagboek van Debbie of gegoogled kan worden. (De site www.ouijia.com voert je overigens rechtstreeks naar spelletjesfabrikant Hasbro, waar je voor $19.99 je eigen ouijabord kunt bestellen. Bay heeft ervaring met dit soort deals.)
R… U… N… S… H… E… S… C… O… M… I… N… G… In de tweede helft van de film worden het tempo en de gore iets opgevoerd, maar niet genoeg om je af te leiden van de vraag waar je actrice Lin Shaye toch van kent? Inderdaad: van een soortgelijke rol in INSIDIOUS en INSIDIOUS: CHAPTER 2. Moet je je er nog kwaad over maken, zo’n gemakzuchtige prulfilm? “Calm down, it’s only a game.” Ach, nieuw kun je de vondst van de dichtgenaaide mond natuurlijk niet noemen, maar het is altijd goed de filmgaande jeugd te waarschuwen tegen overmatig flossen.
Di: Universal (Release NL: 30 oktober 2014). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 oktober 2014.
