Zakenman Brian Foster (Verica) neemt zijn echtgenote Mary (D’Amboise) voor een tweede huwelijksreis mee naar Bermuda. Tijdens een boottochtje op zee steekt een elektromagnetische storm op en Mary verdwijnt spoorloos. Foster roept de hulp in van Charly Simpson (Haag), een wetenschapster gespecialiseerd in elektromagnetische verschijnselen.
Gewapend met ondoorgrondelijke apparatuur reconstrueert zij de omstandigheden rond Mary’s verdwijning en een mysterieus eiland midden in de Bermuda Driehoek doemt op. In dit parallelle universum hervindt Brian zijn echtgenote. De zon neigt bloedrood ter kimme. Einde. Hiermee is de onmisbaarheid van een blad als Schokkend Nieuws weer eens aangetoond: het duurt ca. 30 seconden om deze korte inhoud te lezen en bespaart een gang naar de videotheek, de huurprijs van de band en anderhalf uur acute kijkfrustratie, want een ultra-soft, amorf werkje als LOST IN THE BERMUDA TRIANGLE kan anno 2000 echt niet meer. Vooraanstaande Amerikaanse productiebedrijven (in dit geval Paramount Pictures) schuiven hun TV-films met de grootste regelmaat de videotheek binnen, waar de argeloze liefhebber gemakkelijk over de pakkende inlay-art en ronkende teksten kan struikelen (het verschil tussen theatrical release en TV movie/cable movie is zelfs voor ingevoerden moeilijk herkenbaar). Thuisgekomen kijkt hij dan naar iets als LOST IN THE BERMUDA TRIANGLE en trekt zich de haren uit het hoofd. De film grijpt terug op de belangstelling, die midden jaren ’70 ontstond voor alles wat met de vermoedelijke mysteries rond de Bermuda Driehoek te maken had. Misschien herinnert men zich nog de inspanningen van auteurs als Charles Berlitz, Adi-Kent Jeffrey en Lawrence D. Kusche, die als moderne manteldragers van Erich von DŠniken nautische wetenschap, maritieme archeologie, kosmologie, astronomie, UFO-logie, klimatologie, chemie en op legendevorming geënte apekool dooreen husselden om in een reeks van als nationwide #1 bestsellers aangekondigde pockets de geheimen van de Bermuda Driehoek te ontsluieren. Vooral de filmindustrie zag wel wat in die hutspot van mysterieuze en mythische elementen en verraste de wereld met nonsens als IL TRIANGOLO DELLE BERMUDE (1977), BERMUDE: LA FOSSA MALEDETTA (1978), URAGANO SULLE BERMUDE (1978) en natuurlijk AIRPORT ’77 (1977), die als ‘Verdwenen in de Bermuda Driehoek’ in de Nederlandse bioscopen belandde. Allemaal films waarin enthousiast werd gegoocheld met elementen uit bovengenoemde vakgebieden (de prettig gestoorde BERMUDE: LA FOSSA MALEDETTA doet er zelfs een eskader duivelbezeten haaien bij als ode aan het JAWS- en EXORCIST-tijdperk). Alsof inzichten van nu worden gedicteerd door populair-wetenschappelijke mumbo-jumbo van toen, gaat LOST IN THE BERMUDA TRIANGLE ruim een kwart eeuw na dato nog eens in de weer met parallelle universums, timewarps en buitenaardse inmenging en voorziet de broodmagere plot van zulk een mierzoet happy end, dat de kijker de vullingen uit z’n kiezen voelt springen. Dit is een superslap fantasy-produkt dat er om smeekt serieus te worden genomen. Geef mij die heerlijke eurotrash uit vervlogen tijden maar. Dat was tenminste onbekommerd lachen geblazen. x. Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #45, p18.
