Wat hebben een heroïneverslaafde priester, Sandeman, een bezeten meisje en een demonisch boek met elkaar te maken? Dat wordt niet lekker duidelijk in LA MARCA DEL DEMONIO, de nieuwste horrorfilm van Diego Cohen.
Het begint zo hoopvol. Drone-beelden tonen het desolate platteland van Mexico. We scheren over dorpjes die schuil gaan onder een dreigend wolkendek. Het schemerachtige licht lijkt de voorbode van een fikse onweersbui. Deze stilte-voor-de-storm-verwachting wordt ingelost als we landen bij een non-descript gebouwtje. Voor de deur houdt een man de wacht. Wat mensen staan afwachtend bij elkaar. In tegenstelling tot dit groepje wordt de kijker wél binnengelaten. Op een bed ligt een jongetje van een jaar of zes vastgebonden te spartelen op een groot bed. Zijn gezicht is vertrokken en getekend door een web van aderen. Een grijze priester is verwoed bezig met een duiveluitdrijving. Dit loopt mis en het kind sterft. Als de priester het in een laken gewikkelde jongetje naar buiten draagt en in zijn auto legt, blijft de camera hangen in het beladen gebouwtje en glijdt tot onder het met bloed doordrenkte bed. Daar ligt een boek waar het occulte vanaf druipt.
De priester vertrekt en hoort onderweg gegorgel vanaf de achterbank. Resoluut trapt hij op de rem, pakt het lakenbundeltje en gooit dit zonder enige aarzeling of gedraal in de afgrond. Met slippende banden kies hij vervolgens het hazenpad. Een raaf strijkt neer op het kinderlichaam en pikt wat aan het laken. Plots krast de zwarte vogel geschrokken en vliegt op.
Tot hier is LA MARCA DEL DEMONIO uitstekend.
Dertig jaar later. Op warrige wijze worden enkele personages geïntroduceerd. Tomás (Eduardo Noriega) is een priester met een knoert van een heroïneverslaving. Hij krijgt zijn hits van ene Karl, een soort Sandeman, compleet met zwart gewaad, megahoed en sigaret. De regieaanwijzingen richting Karl moeten zoiets zijn geweest als: ‘Gebruik je hoed optimaal en waan je de schurk uit een western.’ Oh ja, Karl is bezeten van iets dat hem af en toe slijmerige, zwarte teer laat uitkotsen.
Verder is er het gezin: een moeder die filoloog is en het demonische boek van haar werk meeneemt naar huis, twee dochters waarvan er eentje bezeten raakt en een nietsnut vader die enkel bezig is met het leggen van puzzels. Waarom deze hobby zo prominent wordt belicht is overigens een net zo groot raadsel als de heroïneverslaving van Tomás.
Daarna gaat het snel: Priester Tomás wordt ingeroepen om het bezeten meisje te helpen. Hij neemt daarbij Karl mee. Echter, Karl blijkt het jochie te zijn van dertig jaar geleden. Zijn demoon ontmoet nu – enkele eeuwen later – zijn aartsdemoonvijand die huishoudt in het bezeten meisje. Een tenenkrommend knullige vechtpartij is het gevolg. En zo voorts, en zo voorts.
Volharding kan Cohen niet ontzegd worden. Hij besloot tot het maken van LA MARCA DEL DEMONIO nadat zijn eerdere horrorfilms PERDIDOS, LUNA DE MIEL en ROMINA (deze laatste staat eveneens op Netflix) tot de grond toe waren afgefakkeld.
De film begint met een citaat van Lovecraft: ‘Wat niet dood is leeft eeuwig voort. Maar met het verstrijken van de tijd zal zelfs de dood sterven.’ Laten we het met zijn allen vurig hopen, want de slotscène lijkt namelijk de opmaat naar een sequel en dat moet Cohen niet willen. Wij ook niet trouwens.
Distributie: Netflix. Release: 27 maart 2020. Copyright: Hester Aalberts. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 maart.
