‘This hot weather is making you soft, Whitney. Be a realist. The world is made up of two classes – the hunters and the huntees. Luckily, you and I are hunters.’
Zo begint The Most Dangerous Game, een kort verhaal van Richard Connell uit 1924. De ontmoeting tussen Sanger Rainsford uit New York en kozakkengeneraal Zaroff destijds, gaf de aanzet tot ontelbare films over mensen die op andere mensen jagen. THE MOST DANGEROUS GAME (1932), geschoten in het decor van KING KONG, is de bekendste. Maar wat te denken van RUN FOR THE SUN, BLOODLUST en de hilarische sci-fi spoof SLAVE GIRLS BEYOND INFINITY? Dat het jachtseizoen nog lang niet is gesloten bewijzen de hedendaagse first person shooters, computergames als Hitman en Manhunt én de survivalthriller KING OF THE HILL / EL REY DE LA MONTAÑA.
In de Spaanse film van Gonzalo López-Gallego zijn dertigers Quim (Leonardo Sbaraglia uit INTACTO) en Bea (María Valverde) het opgejaagde wild. Aanvankelijk is het Quim die op de charmante dievegge jaagt. Zij heeft zijn portefeuille gestolen en vlucht met haar auto de bossen en bergen in. De achtervolging komt echter abrupt ten einde wanneer een welgericht schot de auto van Quim raakt. De twee blijken opeens lotgenoten. Beiden zijn het doelwit van scherpschutters die hoog op de bergkam staan en in alle rust hun prooi kiezen.
Pas na een lang, zenuwslopend kat-en-muisspel onthult López-Gallego wie de mensenjagers zijn. Naast de anonieme schutters moeten Quim en Bea wantrouwige politiemannen en het onherbergzame landschap zien te overleven. In dat opzicht doet de film denken aan DELIVERANCE (1972) dat van de Cahulawassee-rivier een even grote dreiging deed uitgaan als van de lokale rednecks. Maar waar in die film de vriendschappen en fricties tussen de wildwatervarende groep mannen een belangrijk thema vormden, komt de relatie tussen Quim en Bea in KING OF THE HILL nauwelijks op gang en op wel zeer onverwachte wijze weer aan zijn eind. Ook de aan het genre zo inherente stedelijke angst voor het platteland is hier afwezig. López-Gallego slaagt er in, steeds nét iets anders te doen dan je zou verwachten.
KING OF THE HILL won de Zilveren Méliès van het 24ste Amsterdam Fantastic Filmfestival en bracht de jonge Spaanse regisseur in de belangstelling van Hollywood (zie ook het interview hiernaast). Begrijpelijk, want López-Gallego heeft een zelfverzekerde regie. Zo sluit KING OF THE HILL af met de veelbesproken onthulling van de identiteit van de jagers, maar heeft de regisseur de discipline om die troefkaart heel ingehouden uit te spelen. Je zou bijna zeggen: met compassie. Wie de jagers zijn en wat je voor ze voelt: het is moeilijk te zeggen wat de film verwarrender maakt.
Di: Lumière. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #78, zomer 2008.
