‘Is dit een droom of een fantasie?’ vraagt een jonggestorven vrouw zich af in de Japanse griezelfilm kakashi. ‘Alles is een droom, ook ikzelf’, beantwoordt ze haar eigen vraag.
Deze Izumi begeeft zich in een schemerwereld vol halfdoden, een plek waar een gewone sterveling zich maar beter uit de voeten kan maken. Zo niet Kaoru, een oude schoolvriendin van Izumi die in een afgelegen dorp op zoek gaat naar haar verdwenen broer en door Izumi met open ogen het moeras wordt ingetrokken. Even grote ogen hebben de zombie-achtige bewoners van het dorp Kozukata, die Kaoru aanstaren alsof ze een wezen uit een andere wereld is. Kaoru staat er, dankzij het bijbehorende kikvorsperspectief, verloren bij op het plein waar het jaarlijkse kakashi/vogelverschrikkersfeest wordt voorbereid. Een gezellige braderie lijkt het niet te worden, want waartoe dient al dat mysterieuze gesleep met die opgelapte vogelverschrikkers, en waarom ligt een oude man levenloos op zijn bureau, met een pen in de hand die blijft hangen als een naald op een plaat? De buitenstaander die strandt in een sinister dorp is een beproefd gegeven, en geheel volgens verwachting benadrukt regisseur Norio Tsuruta dan ook de desoriëntatie en de hulpeloosheid van Kaoru, die tevergeefs hoopte een passant te kunnen blijven. Haar blik is de onze, en dat werkt zolang het mysterie rond haar broer en klasgenote nog niet ontrafeld is. Regisseur Tsuruta (RING 0: BIRTHDAY) is niet altijd in staat om overbekende beelden van een nieuwe glans te voorzien (de auto die niet wil starten, de kinderwagen met macabere inhoud), maar laat soms wel via een paar mooie geometrische vormen zien dat hij een fijne neus heeft voor kadrering, zoals in een shot waarin Kaoru onder een strak, blauwwit dekbed bekneld lijkt te liggen. Het aangenaam trage KAKASHI is gebaseerd op een manga van Junji Ito en omzeilt uiteindelijk de regels van de zombiefilm door de dood als iets aantrekkelijks voor te stellen, als de ultieme bevrijding die de liefde bestendigt en waar je je gelukzalig aan overgeeft. Zo is het juist Kaoru’s stralende glimlach aan het eind, die het meest schokt. *** Copyright Mariska Graveland. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #57, p31.
