Toen Pixars THE INCREDIBLES uitkwam in 2004 lag het hele concept van Marvels cinematische universum nog op de tekentafel. Het zou vier jaar duren voordat IRON MAN de aftrap nam voor de vloedgolf aan superheldenfilms die sinds die dag over ons heen is gespoeld.
Brad Birds getekende epos over een superheldenfamilie was in feite de wegbereider voor wat nog komen ging. Dus is een sequel op de Pixarhit – veertien jaar later – eigenlijk wel zinvol en relevant?
Want zeg nou zelf: elk superheldending, elke verhaallijn, elk grapje, is inmiddels – vooral door Disney/Marvel – wel gebruikt, op z’n minst aangestipt. Aan het begin van INCREDIBLES 2 steekt de angst voor de uitgemolken formule ook vrij snel de kop op als het skelet van de plot duidelijk wordt: superhelden zijn onberekenbaar, slopen de halve stad, zijn verboden, en de familie Incredible is werkeloos. Wat nu? Het concept zagen we eerder in de een of andere vorm al voorbijkomen in Bryan Singers X-MEN-films, in CAPTAIN AMERICA: CIVIL WAR, in WATCHMEN… Het grote voordeel is dat terugkerend schrijver/regisseur Brad Bird daar donders goed van op de hoogte is en in INCREDIBLES 2 een weg kiest waar Disney zich in zijn Marvel-franchise nog niet echt aan heeft durven wagen.
De vrouwelijke personages staan nu namelijk op de voorgrond en het is een zet die uitstekend werkt. Als het echtpaar Parr/Incredible wordt benaderd door de stinkend rijke Winston Deavor en zijn zus Evelyn (een heerlijk verveelde Catherine Keener, vorig jaar nog zo memorabel in GET OUT) om het blazoen van superhelden weer wat op te poetsen, wordt besloten dat Helen a.k.a. Elastigirl (Holly Hunter) PR-technisch meer zoden aan de dijk kan zetten. Zo wordt zij gepromoveerd tot de held van de film, terwijl Bob/Mr. Fantastic (Craig T. Nelson) na veel gemor het huishouden mag bestieren. Het duurt even voor deze herverdeling van rollen lekker loopt, maar dan komt de film ook goed op gang.
Terwijl Helen in spectaculaire Mission Impossible-achtige setpieces (niet heel ontoevallig, Bird regisseerde deel vier) losgaat in de stad, komt de broodnodige comedy uit huize Incredible, waar er wijselijk voor gekozen is om de – aan het eind van deel 1 al aangekondigde – ontluikende superkrachten van baby Jack-Jack een prominente plaats te geven. De scène waarin de spruit voor het eerst zijn powers inzet tegen een onwelkome bezoeker mag onmiddellijk worden bijgeschreven in de top tien meest memorabele Pixarmomenten.
Dat we verder met een voorspelbaar plotje zitten opgescheept, is overduidelijk worst voor de makers, want iedereen met een greintje aanleg voor Engelstalige taalgrapjes zal meteen doorhebben wie de schurk is en waar het uiteindelijk heengaat. Maar is dat zo’n ramp? Niet echt. Pixar-veteraan Bird weet precies waar en wanneer hij op welke knop moet drukken. Als de film even dreigt in te zakken trekt hij een briljante cameo van ‘modeontwerpster’ Edna Mode uit de hoge hoed om de vaart erin te houden. Tussen de nieuwe ‘supers’ zitten een hoop mooie nieuwe karakters (Reflux!) – en er zijn genoeg knipogen naar bekende films (o.a. MEN IN BLACK en POLTERGEIST) om volwassenen bij de les te houden.
INCREDIBLES 2 haalt weliswaar net het niveau niet van het eerste deel en het is eigenlijk niet meer dan een degelijke toevoeging aan de Pixarcollectie. Maar de amusante film bewijst wel één ding: het superheldengenre is nog lang niet opgedroogd zo lang maar iemand de durf heeft om de genreconventies te buigen of te doorbreken. Nu Marvel nog. Mag Black Widow een eigen film a.u.b.?
Distributie: The Walt Disney Company Benelux. Release NL en BE: 27 juni 2018. Copyright Vincent Hoberg. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 27 juni 2018.
