Films als SCREAM, SCREAM 2, THE FACULTY, THE FACULTY 2 (1999; binnenkort uit op video) en in mindere mate I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER en I STILL KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER hebben in de direct to video-categorie een hausse van snelle ripoffs te zien gegeven.
Plotseling staat de videotheek-bezoeker tot zijn enkels in titels als I’VE BEEN WAITING FOR YOU, NO TIME TO CALL 9-1-1 (wie bedenkt die suffe titels toch…), COME JOIN THE KILL; LAY DOWN AND DIE; STEP RIGHT INTO MY GRAVEYARD; HELLO, THE HATCHET MAN IS HERE!; DON’T EVER SAY A WORD (auteur Andrew Klavan deed afgelopen zomer de producers van laatstgenoemde film een proces aan omdat de titel ten onrechte doet vermoeden een verfilming van z’n thriller Don’t Say a Word te zijn), e.a. Onwillekeurig denkt men terug aan de jaren 1978- 1983 toen de bioscoopganger werd geconfronteerd met snerpend goedkoop slasher-werk als DON’T GO IN THE HOUSE, DON’T GO IN THE PARK, DON’T ANSWER THE PHONE, DON’T dit en DON’T dat. Het verschil is dat de huidige emanatie van SCREAM- en FACULTY-ripoffs zich toelegt op komedie als voornaamste bestanddeel, hoewel men dat aan de titels en vooral aan de cover-art in kwestie niet afleest. Dat is ook de invalshoek van IDLE HANDS: high school nerd Anton Tobias (Sawa) ontdekt op Halloween dat zijn rechterhand is bezeten door de geest van een serial killer, die Zuid- CaliforniĂ« onveilig maakt. Anton (d.w.z. zijn hand) doodt zijn ouders en twee vrienden (Green, Henson), maar juist als hij zich aan zijn vriendinnetje (Alba) wil vergrijpen, draagt een rondtrekkende druĂŻdenpriesteres (Viveca A. Fox) een drastische oplossing voor Anton’s probleem aan. Dat is lachen geblazen als stalk-and-slash momenten worden opgediend in het kader van Jerry Lewis-achtige kolder, zo hebben de makers ongetwijfeld gemeend. IDLE HANDS werd in navolging van de formule van SCREAM et al. besprenkeld met filmcitaten: verwijzingen naar JEKYLL AND HYDE-verfilmingen, THE HANDS OF ORLAC, HALLOWEEN en sequels, CARRIE, Wes Craven’s oeuvre, AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON, eindeloos. Dit alles heeft geresulteerd in een nauwelijks te pruimen amalgaam van apekool, tiener-ongein, horror en slapstick. De geslaagde samensmelting van horror, humor en aanstekelijke affectie voor het genre, die Wes Craven meer dan eens wist af te leveren, en waarnaar idle hands wanhopig streeft, is ver te zoeken. Zeer ver. Quod licet Jovi, non licet bovi. Rodman Flender is de maker van IN THE HEAT OF PASSION (1991; een low-budget ripoff van BODY HEAT en FATAL ATTRACTION), THE UNBORN (1991) en LEPRECHAUN 2 (1994). * Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #43, p16.
