We zijn weer eens aanbeland in de 21ste eeuw, in 2025 om precies te zijn. In een Amerika dat er uitziet als BLADE RUNNER-met-een-krap-budget vecht de terroristische organisatie HILO voor een onafhankelijk Hawai.
Oorlog dreigt, maar onze held Tre Ramzey (Superman Cain) heeft een plannetje. Tre is een idool in de Futuresport, een soort ijshockey op vliegende surfboards. Hij stelt voor om een wedstrijd in zijn sporttak te houden in plaats van een oorlog te beginnen. De terroristen stemmen in, maar ze laten zich niet inperken door de regels van ’t spel. .
Het naakte gegeven van een SF-film klinkt vaak belachelijk; zo ook in het geval van FUTURE SPORT. Maar de TV-film mag dan een allegaartje van kliekjes uit de actie- en SF-keuken zijn, door de vaart van het verhaal en de boeiende personages verveel je je geen moment. Zo ontmoeten we Obike Fixx (Snipes), de zwarte uitvinder van de Futuresport, die zich altijd heeft gekeerd tegen de vercommercialisering van zijn bedenksel. Er is ook het blonde sterretje (de eerste in een hele serie van frisse, jonge meisjes in de film) dat Tre laat vallen, nadat hij een wedstrijd heeft verloren… en hem weer terug wil als hij wint. En laten we Tre zelf niet vergeten: deze wordt door zijn gedeeltelijk Hawaiaanse achtergrond in een dubbelzinnige positie gemanoeuvreerd.
Allemaal hebben ze iets eigens meegekregen – en dat is bijzonder in de wereld van de B-film. Ik ergerde mij echter aan de stiekeme propaganda die regisseur Dickerson in zijn film heeft gestopt. We kennen Dickerson als de vroegere cameraman van Spike Lee; met deze regisseur maakte hij films die recht-door-zee een boodschap uitdragen. Maar nu probeert hij nietsvermoedende kijkertjes klaar te stomen voor de Black Panthers en de vrouwenbeweging. En dat onder ’t mom van onschuldig amusement.
De zendingsdrang van Dickerson uit zich in de creatie van ‘Down Town’. In deze misdadige stadswijk is de Futuresport ingevoerd als een beschaafde manier om bende-oorlogen uit te vechten. U raadt ’t al. Down Town is het futuristische equivalent van de zwarte getto’s in de VS. Grenzeloos naïef wordt deze buurt als weliswaar veel harder, maar ook veel ‘eerlijker’ dan de normale wereld voorgesteld. In een oorlog zijn het altijd de bewoners van deze wijken die sneuvelen, orakelt Dickerson verder; alsof we nog in de tijd van Vietnam leven! En een meisje dat luistert naar de naam Anarchy geeft de ‘patriarchale samenleving’ een paar goedgemikte verbale tikken. Je zou bijna gaan denken dat Dickersons sympathie bij het Hawaiaanse ‘bevrijdingsleger’ ligt.
Copyright Jaap de Wreede. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #41, juni/juli 1999.
