Als iemand het heeft over een film genaamd FREAKS, denk je aan die van Tod Browning uit 1932. De gelijknamige nieuwe film heeft daar echter niets mee te maken en dat is maar goed ook: juist het onvoorspelbare maakt het zo leuk.
De nieuwe FREAKS gaat uit van een even simpel als effectief gegeven: ouders willen hun kinderen beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Dat is een universeel gegeven waar we ons allemaal wel iets bij kunnen voorstellen. Dus als een man (Emile Hirsch) tegen zijn zevenjarige dochter Chloe (Lexy Kolker) zegt dat er buiten gevaar loert, geloof je hem wel. Als hij echter zegt dat de ijscoman kinderlijkjes invriest, wordt het lastiger om zijn kant te kiezen. Dan denk je dat die kleine Chloe misschien wel gelijk heeft als ze voor de zoveelste keer probeert naar buiten te komen…
De makers weten het allemaal zo in beeld te brengen dat je na verloop van tijd niet meer weet wat echt is en wat niet Рnet als die lieve kleine Chloe. Terwijl als je de film eenmaal hebt gezien, alles toch blijkt te kloppen Рen daar houden we van. Want te vaak worden in films dingen alleen gebl̬rd om de kijker op het verkeerde been te zetten en blijkt het later allemaal een red herring te zijn. Bloedirritant. FREAKS doet ons dat gelukkig niet aan; in een goede dosering kom je stapje voor stapje meer te weten waardoor je continu geboeid blijft. Als je je kop erbij houdt, is het goed te volgen en tegen het einde wordt het zelfs oprecht ontroerend.
Het is namelijk ook een mooie coming of age-film. En het zegt iets over hoe we omgaan met mensen die ‘anders’ zijn. En er zitten referenties in aan sprookjes over in torens gevangen prinsesjes… Ja, dat is een hoop en als je het zo achter elkaar zet, klinkt het als een samengeraapt zooitje. Maar de film weet al die ogenschijnlijk verschillende dingen op een heel natuurlijke manier te combineren zodat het toch een geheel wordt. Het is een slimme zet om dat kind precies de leeftijd te geven dat ze het tegengestelde doet van wat de volwassenen zeggen. Slim, want als een kind iets ‘doms’ doet, is dat beter te verteren dan als de zoveelste bimbo dat doet. Chloe is dermate jong dat iedereen denkt te weten wat het beste voor haar is en niemand luistert of zij zelf misschien wat te vertellen heeft. Wederom een realistisch gegeven dat handig wordt gebruikt om de duimschroeven van de spanning aan te draaien.
Het scheelt natuurlijk dat de jonge Lexy Kolker (Robin Hinton in AGENTS OF S.H.I.E.L.D.) dat meiske heel naturel speelt. Omdat zo’n beetje de hele film op die kleine schouders rust en omdat filmkinderen vaak irritante krengen zijn, die je een ongeluk toewenst. Chloe is daarentegen meteen onze held en daarom leven we ook mee met haar vader, want hij heeft duidelijk het beste met haar voor – al weten we niet zeker of die vent wel lekker in zijn hoofd is. Emile Hirsch, die tot voor kort zelf vaak het irritante ventje speelde, is hier overtuigend als een bezorgde vader. Zijn tegenspeler Bruce Dern is net zo fijn ambigu als de film zelf en Grace Park kennen we nog als Sharon ‘Boomer’ Valerii uit BATTLESTAR GALACTICA, waar je evenmin wist of ze te vertrouwen was.
Na een hele rits korte films en tv-series samen, is dit de eerste film die Zach Lipovsky en Adam B. Stein als duo hebben geschreven en geregisseerd en dat mogen ze vaker doen. Hun ambities zijn niet groter dan hun budget; het subtiele gebruik van effecten en camerastandpunten is genoeg om de kijker net uit balans te houden en met weinig middelen een bijzonder verhaal te vertellen. Ze maken goed gebruik van tegenstelling zoals licht en donker, binnen en buiten, oud versus jong, waarheid versus verbeelding en dat levert een coole film op die je tot het einde laat raden. FREAKS was niet voor niets de slotfilm van Imagine Film Festival 2019.
Di: Splendid. Op dvd en blu-ray vanaf 19 december 2019. Copyright: Romy van Krieken. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 24 december 2019.
