De bevolking van Alaska blijft werkelijk niets bespaard: na de verbijsterende opkomst van ’s werelds meest geridiculiseerde politica Sarah Palin schetst de Amerikaanse filmmaker Olatunde Osunsanmi in THE FOURTH KIND een krankzinnig beeld van burgerij en autoriteiten in het dorp Nome. En hij beweert dat er geen woord van gelogen is.
In de film over de nachtelijke terreur van buitenaardse wezens in de slaapkamers van Nome probeert Osunsanmi twee onverenigbare stijlmiddelen met elkaar te combineren. THE FOURTH KIND is deels een pseudodocumentaire en deels een gelikte dramatisering van de als feiten gepresenteerde gebeurtenissen. De film opent met een opname van Milla Jovovich in een chique galajurk. Ze introduceert zichzelf als ‘de actrice Milla Jovovich’, kondigt aan de rol van psychologe Abbey Tyler te zullen spelen en roept de kijker op zelf een oordeel over het waarheidsgehalte van de film te vellen. De merkwaardige introductie is hoogst ongebruikelijk, maar het kan nog gekker. Veel gekker.
In een tv-studiodecor zit de ‘echte’ Abbey Tyler tegenover filmmaker annex interviewer Olatunde Osunsanmi, omringd door monitoren waarop gedurende de hele film hun namen worden afgebeeld. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid durven we te stellen dat Olatunde Osunsanmi een record heeft gevestigd: geen enkele filmmaker uit de mondiale geschiedenis zal de eigen naam langer in beeld hebben gekregen dan de dekselse Olatunde Osunsanmi! Oh Olatunde, oh Osunsanmi, uw naam is groot. Maar hoe staat het met uw daden? Welnu, aan daadkracht ontbreekt het de ijdeltuit niet bepaald. Toen THE FOURTH KIND vorige zomer in de Amerikaanse bioscopen verscheen brak in Alaska de pleuris uit. Ter promotie van de film lanceerde Universal Pictures een viral marketing campagne waarin webpagina’s van bestaande regionale kranten werden nagebootst, om te suggereren dat er in Nome daadwerkelijk talloze mensen verdwenen, waarbij men voor de gein ook een parade van gefingeerde overlijdensadvertenties presenteerde. De bevolking van Nome en de pers in Alaska reageerden furieus. De campagne werd gerectificeerd en Universal storte 20.000 dollar in een lokaal journalistiek fonds, dat ongetwijfeld enige verlichting in tijden van een mondiale krantencrisis bracht. Een goede zaak.
Een en ander mag als rookgordijn aardig functioneren, ondergetekende is daarmee niet verlost van het prangende vraagstuk dat het tv-interview tussen de filmmaker en de ‘echte’ Abbey Tyler opwerpt. Ik ken die vermoeid ogende vrouw ergens van, ze moet een actrice zijn, maar haar identiteit blijft in nevelen gehuld. Nemen we dat alles voor lief en beoordelen we THE FOURTH KIND op de merites als genrefilm, dan blijft het dweilen naast de open kraan. Het heen en weer snijden tussen de in Bulgarije opgenomen speelfilm, het studio-interview en de vage videobeelden van ‘echte’ hypnotherapeutische sessies ondermijnt de spanningsopbouw en de beoogde geloofwaardigheid. En daarmee valt de bodem onder de hele onderneming weg.
Olatunde Osunsanmi, die er inmiddels ook al in geslaagd is zijn naam tien keer op deze webpagina te krijgen, confronteert zijn publiek met een lange stoet raadsels en zegt nadrukkelijk dat we het verder zelf maar moeten uitzoeken. Amehoela Olatunde Osunsanmi (verdomd, hij doet het weer), we hebben wel wat beters te doen dan orde in jouw chaos te scheppen. Maar stiekem verheugen we ons nu al op de nieuwe Olatunde Osunsanmi (en warempel, dat is twaalf), want THE FOURTH KIND mag dan een rommelig gedrocht zijn, zotter dan dit worden ze zelden gemaakt. Daar kan Uwe Boll nog wat van leren.
Di: E1 Entertainment (NL: 14 januari/ BE: onbekend)
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 14 januari 2010.
