‘The United Stated of America are gone, Welcome to Deathlands.’ In een visueel overdonderende intro wordt duidelijk dat de beschaafde wereld ten onder is gegaan aan een nucleaire holocaust. Een flinterdun verhaaltje rondom een huurling die terugkomt om de moord op zijn vader te wreken, dient als kapstok om alle clichés van het postapocalyptische subgenre nog eens voorbij te zien trekken: mutanten, kannibalen, mensen gehuld in juten zakken, roestige pantservoertuigen, verlaten zandvlaktes en vooral veel explosies.
Klinkt dat op papier nog als een aanbeveling, realiseer je dan dat het hier een tv-film betreft, gemaakt in opdracht van het Amerikaanse Sci Fi Channel. Dat betekent dat de prutsproducent Derek Rappaport nooit ver weg kan zijn. En inderdaad. Tekenen aan de wand zijn in dit geval dat de held er precies zo bij loopt als Snake Plissken uit John Carpenters ESCAPE FROM NEW YORK en een niet onbelangrijke mannelijke bijrolspeler schmiert alsof hij in een Tirolerklucht is beland.
Eerlijk is eerlijk, er zijn duidelijk pogingen ondernomen om de film visueel boven de matige inhoud te doen uitstijgen. Zo maakt Joshua Butler veel gebruik van kleurenfilters (eigenlijk teveel) en ook in de montagekamer werd het experiment niet geschuwd. Maar de spanning die de intro oproept, wordt helaas nergens meer gehaald. De aanbeveling ‘fast-moving, stiletto-sharp cuts and some of the most eloquently elegiac violence since the heydays of Peckinpah and Argento’, gevonden op de website van de film, is dan ook schromelijk overdreven. Om niet te zeggen schaamteloos. Gebaseerd op de boeken van James Axler.
Copyright Eric van der Woude. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #63, zomer 2004.
