Verhoevens laatste Amerikaanse film is alweer dertien jaar oud en ook van Jan de Bont hebben we al tijden niks vernomen. Alleen Roel Reiné knalt, zoals hij het zelf uitdrukt, maar door in Hollywood. En dat knallen moet in DEATH RACE: INFERNO heel letterlijk genomen worden.
DEATH RACE: INFERNO is het tweede vervolg op de remake van cultklassieker DEATH RACE 2000 uit 1975. In de originele, door Roger Corman geproduceerde film waren de hoofdrollen weggelegd voor Sylvester Stallone en David Carradine. Was in de remake DEATH RACE de hoofdrol nog weggelegd voor het hedendaagse equivalent van deze actiehelden, namelijk Jason Statham, voor dit nieuwste deel moeten we het doen met mindere goden als Luke Goss en Danny Trejo.
In de prequel DEATH RACE 2 zagen we hoe hoofdrolspeler Carl Lucas (Luke Goss) de populaire Death Race-kampioen Frankenstein werd. In DEATH RACE: INFERNO is de populaire tv-show van eigenaar en van concept veranderd. In plaats van op het gevangeniseiland Terminal Island, racen de gevangenen nu door Zuid-Afrika. Lucas/Frankenstein is officieel nog één overwinning verwijderd van zijn vijfde winst, wat hem en zijn team hun vrijheid zou moeten opleveren. De nieuwe baas van Death Race, de gewiekste zakenman Niles York, is echter niet van plan de ster van zijn spel zomaar te laten gaan…
Het verhaal is natuurlijk verder van ondergeschikt belang en volstrekt inwisselbaar voor elk ander excuus dan ook om zoveel mogelijk races, gevechten, explosies en rondborstige dames ten tonele te voeren. Reiné maakt er een sport van met een beperkt budget zoveel mogelijk production value in zijn film te krijgen. En dat betekent in dit geval vooral explosies… véél explosies! INFERNO laat zich eigenlijk net zo goed als volgt samenvatten: stukje plot, explosie, gevecht, explosie, race, explosie, dialoog, explosie… en dan nog een explosie.
Bij zoveel actie kan niet alles even geslaagd zijn. Een scène met een grootschalige catfight van schaars geklede dames is zó snel gemonteerd dat nauwelijks te volgen valt wat er gebeurt. Dat de dames, type fotomodel, nogal op elkaar lijken helpt ook niet erg. Daartegenover staan scènes waarvoor een grote miljoenenproductie zich niet zou hoeven schamen. Tot de hoogtepunten behoren een achtervolging (man versus raket) door een sloppenwijk en een soort Mexican standoff tussen twee racewagens en een coureur te voet.
DEATH RACE: INFERNO is vaak rommelig en onzinnig, soms smakeloos en lachwekkend, maar levert zeker voor een straight-to-dvd productie méér dan je zou verwachten. Reiné’s knapste prestatie is dat je aan het eind van de rit met het gevoel achterblijft dat je naar een betere film hebt gekeken dan eigenlijk het geval is.
DI: Universal Studios Home Entertainment (Release NL: 13 februari 2013). Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 15 februari 2013.
