Roel Reiné heeft iets opmerkelijks gedaan: hipsters een praktisch nut geven. In de strijdscènes van REDBAD figureren er ruim vierhonderd. De helft blauwogig met blond, rossig of grijs haar – de Friezen, Vikingen en Denen. De andere helft donkerogig met bruin, zwart of grijs haar – de Franken.
Het is een geslaagde variatie op de aloude witte hoeden van de good guys tegen de zwarte hoeden van de bad guys. En het werkt. Het scheelt in ieder geval een ontzettende berg pruiken en valse baarden. Vondsten zoals deze zijn ook erg handig als je een film van deze omvang probeert te maken met een budget van krap zeven miljoen, een bijna bovenmenselijke prestatie. Het loskrijgen van zo’n budget is op zich al een hele toer, vooral als je bedenkt dat het verhaal op het eerste gezicht weinig mensen zou kunnen interesseren. Nederland anno 754 na Christus, daar viel ik in elk geval op de lagere school al bij in slaap. Die angst blijkt volledig ongegrond, want het verhaal van Redbad is enorm boeiend: een Nederlandse versie van BRAVEHEART, maar dan met mensenoffers. Now we’re talking!
Die mensenoffers zetten het verhaal in gang. De Friese koning Redbad – uitstekend gespeeld door Gijs Naber – is het er niet mee eens, vooral niet als zijn vriendin Fenne (Lisa Smit) op de nominatie komt te staan levend verbrand te worden. Voor haar loopt het goed af, want de Franken vallen op het moment suprême Dorestad binnen, maar voor Redbad zelf pakt het minder goed uit. Zijn vader, koning Aldigisl (Huub Stapel) komt om en eindigt met z’n kop op een staak. Redbad wordt hier valselijk verantwoordelijk voor gehouden en op traditionele wijze verbannen: vastgebonden op een vlot de zee ingeduwd. Als hij levend aanspoelt in Denemarken, wordt hij opgenomen in een Vikingstam waar hij trouwt met Frea (Loes Haverkort), de dochter van de koning.
Het stel keert terug naar Dorestad, waar Redbads zus Sinde (Britte Lagcher) uitgehuwelijkt is aan Karel Martel, zoon van de Frankische koning Pepijn van Herstal, die gespeeld wordt door niemand minder dan Jonathan Banks. Mike Ehrmantraut als vroegmiddeleeuwse koning, wat wil een mens nog meer? Ondertussen is aartsbisschop Willibrord – een lekker vette rol van Jack Wouterse die er zichtbaar plezier in heeft – flink Christelijk aan het huishouden onder de Friezen. Als hij Sinde grondig onder handen neemt is de maat vol en mobiliseert Redbad zijn schoonfamilie plus aanhang om orde op zaken te stellen.
Met 2 uur en 40 minuten is REDBAD een lange zit, maar ondanks die speelduur is de film prima vol te houden. Natuurlijk zitten hier en daar wat plotgaten en inconsistenties, maar wie graag op dat soort dingen let kan er flink wat amusante momenten aan beleven. Persoonlijke favoriet: in een shot zie je heel authentieke vieze nageltjes bij een vrouw, gevolgd door een close-up van haar gezicht en ogen die zo uit een cosmeticareclame lijken te komen. Het mag de pret niet drukken, want de cinematografie is ronduit prachtig, het geluid (door Jonathan Wales) is van Hollywoodkwaliteit en er wordt naar Nederlandse maatstaven ook nog eens erg goed geacteerd.
Aan het eind van de film leren we dat het verhaal van Redbad, na de uiteindelijke overwinning van de Christelijke Franken, zorgvuldig buiten de geschiedenisboeken werd gehouden. Ik hoop dat het er na deze film weer in terechtkomt, want geschiedenislessen zouden er een stuk onderhoudender van worden.
Distributie: Splendid Film. Release NL: 28 juni 2018. Copyright: Mark Schäperkötter. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 26 juni 2018.
