John Dickson Carr was de meester van het gesloten-kamer-mysterie. In zijn boek The Seat of the Scornful (1931) legt hij zijn speurder Dr. Gideon Fell de volgende woorden in de mond: ‘A mystery unworthy of solving cannot be classified as a mystery. It may be many things, but it is not a mystery’.
Deze observatie is bij uitstek van toepassing op BLOODY MURDER (Ralph Portillo, 1999), een onpruimbare kloon van Sean S. Cunninghams FRIDAY THE 13TH (1980). Een zevental kampleiders komt bijeen in Camp Placid Pines om het verblijf van vakantiegasten voor te bereiden. Local yokels waarschuwen voor de met hockeymasker uitgedoste, krankzinnig verklaarde Trevor Moorehouse die de omgeving teistert. Terwijl de kampleiders zich vermaken met het spelletje ‘Bloody Murder’, een enge variant van nachtelijk verstoppertje, beginnen er slachtoffers te vallen. De verdenking valt op de antagonistische Brad die met iedereen overhoop ligt. Nee, de in een rouwproces verwikkelde Drew kan het misschien gedaan hebben. Of wacht, mogelijk is Patrick de dader. En hoe zit het met Dean en Jason? Is Tobe’s zonnige natuur niet meer dan een façade? Zijn Whitney en Julie too innocent to be true? Schuilt er toch waarheid in de geruchten rond Trevor Moorehouse? Kan het iemand na enkele acceptabele en talloze onacceptabele FRIDAY-reworkings, -ripoffs en -spinoffs nog een zier schelen? ‘A mystery unworthy of solving cannot be classified as a mystery’.
Body count: (in beeld) 5, (buiten beeld) 2. Gemaakt voor kabel-tv.
N.B.: Het cast- en creditblok op de video-inlay van deze film hoort bij BLOODY MURDER 2: CLOSING CAMP. Slordig, hoor. De eveneens voor kabel-tv gemaakte sequel BLOODY MURDER 2: CLOSING CAMP (Robert Spera, 2002) pikt de plot – om een zwaar overdreven term te gebruiken – na vijf jaar weer op. Jasons jongere zus is nu één der kampleiders. De nachtelijke spelletjes ‘Bloody Murder’ worden hervat; de als creatief te interpreteren slachtpartijen lijken opnieuw in de richting van Trevor Moorehouse te wijzen. Of zit er een camp counsellor achter, die zojuist een blauwtje heeft gelopen? Is die eigenaardige sheriff wel te vertrouwen? Enzovoort, enzovoort.
Regisseur Spera en zijn scenarist John R. Stevenson peppen hun smakeloze en volmaakt oninteressante cocktail op met frontaal naakt, oeverloos geflikflooi, enkele schijnbaar als verplicht geldende douchescènes, een reprise van een weerzinwekkende pijl-en-boog-moord uit deel 1, stroboscopische lichteffecten en artistieke camerastandpunten, die als vernieuwend golden ten tijde van THE IPCRESS FILE (1965).
Body count: (in beeld) 6, (buiten beeld) 1. Geheel op lokatie gefilmd in Buckhorn Camp, Idyllwild, Californië.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #59, zomer 2003.
