Terwijl Zuid-Koreaanse topregisseurs Hollywood veroveren, hebben Amerikaanse blockbusters de plaatselijke filmmakers in hun greep. Koreaanse versies van Hollywoodhits zijn razend populair, zo blijkt maar weer uit het Koreaanse succes van de spectaculaire rampenfilm THE TOWER.
Maar of regisseur Kim Ji-hoon in Amerika vrienden maakt met deze 9/11-flashback verpakt in oppervlakkig popcornentertainment?
Niet alleen Park Chan-wook (OLDBOY) debuteerde dit jaar in Hollywood, met STOKER, ook Kim Ji-woon (THE GOOD, THE BAD, THE WEIRD) maakte met THE LAST STAND zijn eerste Engelstalige film. SNOWPIERCER van Bong Joon-ho (THE HOST) staat gepland voor de zomer. Omgekeerd levert Hollywood inspiratie aan de Koreaanse filmindustrie, zoals blijkt uit THE THIEVES (de Koreaanse versie van OCEAN’S ELEVEN) en THE TOWER. Regisseur Kim Ji-hoon baseerde zijn cgi-spektakel op het Oscar-winnende THE TOWERING INFERNO (John Guillermin, 1974), waarin feestgangers en brandweerlieden het tijdens de openingsceremonie van een wolkenkrabber moeten opnemen tegen een enorme brand. Ji-hoon koos echter voor twee identieke torens, waarvan er één op ongemakkelijk herkenbare wijze ontploft nadat er een helikopter in is gevlogen.
Hoofdpersonage Dae-ho is een alleenstaande vader en manager van het hypermoderne, 120 verdiepingen tellende gebouwencomplex Tower Sky in Seoul. Eigenaar Mr. Jo wil tijdens een chic feest op Kerstavond indruk maken en laat helikopters sneeuw over het gebouw uitstrooien. Dae-ho moet daardoor onverwachts werken, hoewel hij een uitje gepland had met zijn dochter Hana. Gelukkig kan zijn geheime liefde, de zorgzame restaurantmanager Yoon-hee, tijdens het feest op haar passen. Verder volgen we onder anderen de doorgewinterde brandweerman Young-ki, die op het punt staat vakantie te vieren met zijn verwaarloosde vrouw. Afijn, na de introductie van alle personages crasht een helikopter in één van de torens en ontstaat een grote brand. Geliefden, collega’s, vrienden, vijanden en brandweermannen moeten samenwerken om te ontsnappen aan de zich snel verspreidende vuurzee.
Het tempo ligt hoog in THE TOWER. Prachtige slowmotionbeelden en indrukwekkende scènes, zoals de realistische helikoptercrash, de langzaam brekende glazen loopbrug tussen de torens en de vrije val van een lift vol mensen, maken van THE TOWER een visueel spektakel. Dramaturgisch gezien laat de film echter te wensen over. Spanning wordt de kop ingedrukt met cartooneske slapstickhumor en identificatie met personages wordt tegengewerkt door melodramatische overacting. Flauwe grappen, zoals een gerichte straal water op iemands hoofd of een lading Co2 in iemands gezicht, worden afgewisseld met gruwelijke beelden van verbrande ledematen en oprechte uitingen van verdriet en angst. Deze onevenwichtigheid maken de vele referenties aan 9/11, waaronder brandende en naar beneden springende mensen, ongepast. Ook uitspraken als ‘Lord, please give us a tsunami!’ en ‘Tsunami is here, Hallelujah!’ zijn weinig tactvol.
Voor een rampenfilm is THE TOWER te flauw en voor een komedie te serieus. Hierdoor verliest de film overtuigingskracht. Vooral de manier waarop regisseur Ji-hoon en zijn scenarist Sang-don Kim omgaan met de verwijzingen naar werkelijke rampen getuigt van weinig respect. In tegenstelling tot enkele van zijn collega’s zal Ji-hoon dus nog niet zo snel door Hollywood in de armen worden gesloten.
Distributie: Splendid. Release 29 augustus 2013: Copyright: Ruben Allersma. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #102.
