Begin jaren ’80 was de naam John Hughes synoniem met puberdrama van de integere soort. Hughes’ BREAKFAST CLUB zette een trend, waarvan vooral de regisseur zelf hofleverancier bleek te zijn. Het bleef dan ook bij een handjevol films, dat acteurs als Rob Lowe en Molly Ringwald kortstondige faam bezorgde. Ook scenarist Kevin Williamson weet wel weg met getroubleerde tieners, zij het dat de problemen van zijn personages niet zozeer op hormonale woelingen zijn terug te voeren als wel op de klassieke boeman-met-bijl uit de HALLOWEEN-school.
En net als Hughes is Williamson een éénmans-industrie, die zich getuige twee delen SCREAM, I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER en de in Nederland nog niet vertoonde (horror-loze) tv-serie Dawson Creek, bij voorkeur in de belevingswereld van adolescenten verdiept.
In THE FACULTY voorziet de scenarist zijn teen horror voor het eerst van wat science-fiction franje. Een high school wordt langzaam maar zeker overgenomen door aliens die hun overrompelingstactiek bij de collega’s uit INVASION OF THE BODY SNATCHERS hebben afgekeken. De buitenaardse indringers komen er trouwens bekaaid af met een reeks flauwe monster-effecten, zoals het hoofd van Famke Janssen op pootjes (afgekeken van THE THING) en een CGI gedrocht dat eerder nostalgische dan huiveringwekkende herinneringen oproept aan B-filmmonsters uit de jaren ’50. THE THING keert ook terug in een scène, waarin een groepje tieners er achter moet zien te komen wie al wél en wie nog niet in een alien is veranderd. Werd de test in de film van John Carpenter nog met een bloedmonster en een gloeiende draad uitgevoerd, in de jaren ’90-versie moet er een poedertje uit een capsule worden opgesnoven.
Evenals in SCREAM gebruikt Williamson zijn personages om het genre zelf van ironisch commentaar te voorzien. Ergens in de film wordt de stelling geponeerd dat Spielberg, Lucas en Emmerich deel uit maken van een complot om de mensheid via hun films op een buitenaardse invasie voor te bereiden. Ook geestig is het dialoogje waarin iemand wijst op de overeenkomsten tussen de alarmerende situatie op de high school en de gebeurtenissen uit INVASION OF THE BODY SNATCHERS. – ‘Wacht even, INVASION OF THE BODY SNATCHERS staat toevallig wel op het plankje fictie.’.- ‘Ja, net als SCHINDLER’S LIST.’
Bij alle aandacht voor eeuwige student Williamson, die nu echt eens een paar stappen buiten het schoolterrein moet zetten, wil hij niet net als wegbereider John Hughes in de vergetelheid verdwijnen, zouden we de regisseur haast vergeten. Quentin Tarantino-protégé Rodriguez (FROM DUSK TILL DAWN) levert adequaat werk af, waarbij vooral de afwezigheid van visueel spierballenvertoon a la DESPERADO opvalt. Zeer aanwezig zijn daarentegen de vetkwabben van Internet-goeroe Harry Knowles, ook al flitsen ze maar een paar seconden door beeld. Bij gebrek aan plot en ook maar de minste motivatie van de premisse (waarom willen de aliens de school overnemen?), moet THE FACULTY het voornamelijk van zo’n gastrolletje hebben, naast een paar zinnetjes post-ironische dialoog (zie boven) en sporadische momenten waarop de hysterie overtuigend toeslaat.
Het kan er net mee door, maar van zowel Williamson als Rodriguez valt het toch een beetje tegen dat ze ditmaal met de hakken over de sloot de eindstreep halen.
Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #39, februari/maart 1999.
