De verwarring begint al met de titel van deze Amblin-produktie. Nee, dit is geen zogenaamde sequel: het gaat hier om de pilot van een Amerikaanse TV-serie.
Op Moeder Aarde is leven al generaties lang niet meer mogelijk. De mensheid is de ruimte in gevlucht, waar voor velen een humaan leven niet mogelijk blijkt omdat een groot aantal kinderen met een syndroom geboren wordt. Dit syndroom verstoort de mobiliteit van zijn slachtoffers en is bovendien dodelijk zodra het negende levensjaar wordt bereikt. Logisch dus dat er een groep is die op zoek gaat naar een nieuwe aarde (juist: Aarde 2). Vanzelfsprekend zijn de autoriteiten het niet eens met deze plannen en proberen ze de tocht te saboteren, overigens zonder succes.
Na verloop van tijd wordt duidelijk dat één van de vrouwelijke karakters, Devon, de leiding heeft over de missie. Ze is de moeder van Uly, een achtjarig slachtoffertje van het eerder genoemde syndroom. Een simpel rekensommetje leert ons dat Uly nog maar een jaar te leven heeft, een typisch voorbeeld van Spielberg-sentiment. Eén van de karakters vindt de geobsedeerde Devon net zo irritant als ik en noemt haar dan ook ‘Miss Stop-The-World-My-Son-Is-Sick’.
Na twintig jaar in Cryo-Slaap te hebben verkeerd komt de groep aan bij de nieuwe planeet, alwaar men bij een poging tot landen bijna te pletter slaat. De hoofdpersonen overleven echter en gaan op zoek naar een goede lokatie om hun nieuwe leven te beginnen. Maar dan komen ze in aanraking met de Terranen, de plaatselijke bevolking, die mij behoorlijk deden denken aan de Sand-People uit STAR WARS. De Terranen ontvoeren Uly en sleuren hem mee de grond in, zonder een spoor achter te laten. Met de hulp van een robot die rechtstreeks uit de serie Buck Rogers lijkt te komen, gaat de hele groep op zoek naar het kind.
Als u het niet helemaal meer kunt volgen, dan heb ik daar alle begrip voor: ook bij het zien van EARTH 2 zal een aantal vragen onbeantwoord blijven. De verklaring hiervoor ligt in het feit dat we met het eerste deel van een serie te maken hebben, waarbij een hoop plotlijnen worden uitgezet die in volgende afleveringen verder worden behandeld. Maar zelfs desondanks blijft het verhaal tamelijk vaag, zeker voor een Amblin-produktie. Ook aan de uitwerking van de karakters schort het één en ander. EARTH 2 mag dan redelijk onderhoudend zijn, het is geen meesterwerk.
Copyright Dirk van Sloten. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #20, augustus/september 1995.
