Een vamp is normaal gesproken een femme fatale, een vrouw die de mannen die ze ontmoet naar een filmisch noodlot leidt. Zoals Salomé en Mata Hari of, om in het filmuniversum te blijven, Sharon Stone als Catherine Tramell in BASIC INSTINCT. Maar in VAMPS zijn de vrouwen uit de titel gewoon vampieren. Hoewel, gewoon?
Een beetje vampier rukt met z’n blote tanden hele strottenhoofden open en zuigt en lebbert z’n prooi vervolgens helemaal droog. Maar Stacey (Krysten Ritter) en Goody (Alicia Silverstone) zijn hippe vega-shopaholics die zelfs nog nooit een huisdier hebben leeggedronken (stel je Reese Witherspoon’s personage Elle Woods in LEGALLY BLONDE voor, maar dan als vampier). Dag na dag, jaar na jaar, decennium na decennium storten ze zich in het uitgaansleven van New York. Kleding, huidverzorging en het slaken van dwaze gilletjes vormen de voornaamste tijdsbesteding van deze nazaten van Vlad de Spietser (die overigens ook voorbijkomt in een vertolking van Malcolm McDowell).
Mannen zijn absoluut niet veilig voor Stacey en Goody: de dames gebruiken seks als substituut voor bloed (misschien mag de film daarom pas vanaf twaalf jaar gezien worden?). Maar waar seks is, kan ook de liefde om de hoek komen kijken. En dan moeten er moeilijke keuzes gemaakt worden. Volgens de achterflap: “Achtervolgd en opgejaagd door vampierjagers moeten ze beslissen of ze hun onsterfelijkheid willen opgeven voor de liefde.”
Enfin, het verhaal heeft nauwelijks iets om het lijf en dat hoeft ook geen verbazing te wekken: Regisseur Amy Heckerling brak in 1982 door met FAST TIMES AT RIDGEMONT HIGH en maakte later o.a. LOOK WHO’S TALKING en CLUELESS. Waar het om draait in VAMPS, is het komische getut van twee vriendinnen. Dus scheren ze hun benen en oksels terwijl ze als heuse roomies zij aan zij in hun doodskisten liggen. En babbelen ze vrolijk over hun liefdesleven terwijl ze een rat leegdrinken met een rietje.
Ondertussen volgt de ene lach-of-ik-schiet-grap na de andere. Rode draad is de moderne communicatietechnologie: Goody stamt uit 1841 en chatten, whatsappen en facebooken zijn voor haar gemakkelijk te kritiseren bezigheden. Beste grap? De iPad mini, die door Renfield (Zak Orth) tevoorschijn wordt getoverd. Het apparaat is niet groter is dan een iPhone of een iPod touch, maar, zo zegt hij trots, je kunt er niet mee bellen.
De film wil meeliften op het succes van THE VAMPIRE DIARIES, TWILIGHT en True Blood. Maar VAMPS loopt over van goedkoop sentiment en maakt zo de tagline meer dan waar: ‘nice girls suck’. Ondanks de sterrencast is dit gewoon een meisjescomedy met als verkleedthema ditmaal de vampier. Wie van roze lipstickpulp houdt, vermaakt zich er waarschijnlijk prima mee. Maar als vampierfilm voegt VAMPS niets toe aan het genre.
Di: Entertainment One (NL: 12 december). Copyright Joep van Loon. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 december 2012.
