RECENSIE
Bioscoop

The Sixth Sense(1999)

THE SIXTH SENSE is een film met een geheim. Een addertje onder het gras dat de recensent ongewild medeplichtig maakt aan de marketing- strategie van de distributeur en derhalve voor een dilemma plaatst.

Want al lopen we niet graag aan de leiband van de commercie, we zijn er natuurlijk ook niet op uit om uw plezier bij voorbaat te vergallen. Dus sluiten we af en toe een compromis met onszelf, zoals in het geval van THE CRYING GAME en THE USUAL SUSPECTS, net als THE SIXTH SENSE bijzondere films met het venijn in de staart.

Enfin, wat kan er ondertussen wél over THE SIXTH SENSE gemeld worden? In de proloog van het verhaal krijgt kinderpsycholoog Malcolm Crowe (Willis) thuis bezoek van expatient Vincent (Donnie Wahlberg) die zijn vroegere therapeut eerst een kogel in de buik schiet, alvorens zichzelf van het leven te beroven. De herfst daarop is Crowe voldoende opgeknapt om weer aan het werk te gaan. Maar er zijn twee privé-kwesties die hem achtervolgen. Ten eerste realiseert hij zich in de zaak Vincent gefaald te hebben. Als kind beweerde de jongen letterlijk spoken te zien, een ‘klacht’ die door de buitenwereld, Crowe incluis, niet serieus werd genomen. Bovendien begint de psycholoog te vermoeden dat zijn vrouw Anna (Williams) een verhouding met een andere man heeft. Wanneer Crowe op de achtjarige Cole Sear (Osment, eerder te zien als Forrest Gump jr.!) stuit, ziet hij in de behandeling van het joch een kans om iets goed te maken. Ook Cole beweert namelijk in contact te staan met geesten van overledenen, in zijn geval mannen, vrouwen en vooral kinderen die op een gewelddadige manier om het leven zijn gekomen. Uiteraard is er geen mens die het joch gelooft, zelfs zijn alleenstaande, liefhebbende maar een tikkeltje ordinaire moeder (Collette) niet.

Dit alles speelt zich af tegen het decor van een Philadelphia dat er door de lens van cameraman Fujimoto (THE SILENCE OF THE LAMBS) toepasselijk desolaat bijligt. Regisseur en scenarist Night Shyamalan maakt geen haast met de opbouw en afwikkeling van het verhaal. Dat maakt THE SIXTH SENSE sowieso al tot een uitzonderlijk geval in het horror-genre, zelfs vergeleken met THE BLAIR WITCH PROJECT, die andere onwaarschijnlijke box office kampioen van het afgelopen filmjaar. Beide films doen niet of nauwelijks een beroep op special effects. Waar BLAIR WITCH lange tijd zo dicht mogelijk bij de chaotische realiteit blijft van drie mensen die in een donker bos de weg kwijtraken, hanteert THE SIXTH SENSE een sluw uitgespeelde, puur psychologische benadering. Tegen de tijd dat de eerste geest plotseling voor de camera opduikt, is de kijker al zo gegrepen door de tragedie van het onbegrepen kind, dat de schok zich eerder als een pijnscheut dan als een prettige tinteling van opwinding doet voelen.

De beslommeringen van Crowe steken in eerste instantie wat schraal en clichématig af bij die van zijn patiëntje, maar in een plotwending met een onverwachte dramatische impact valt alles alsnog op zijn plaats. Ook de opvallend ingehouden regiestijl krijgt dan zijn volle betekenis. THE SIXTH SENSE vervult de kijker in gelijke mate met nieuwsgierigheid naar de oplossing van het mysterie, medeleven met de geplaagde hoofdpersonen en het onbehaaglijke gevoel dat alleen een geslaagd spookverhaal weet op te wekken.

Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #43, november 1999/januari 2000.

© Phil van Tongeren
1 november 1999
  • Titel
    The Sixth Sense
  • Lengte
    107 minuten
  • Regie
    M. Night Shyamalan
  • Scenario
    M. Night Shyamalan
  • Cast
    Bruce Willis, Haley Joel Osment, Toni Collette
  • Taal
    English, Latin, Spanish
  • Land
    United States
  • Trailer
Meer Thriller
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments
Advertentie

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.