Een drukke straat in een stad in Zuid-Korea. De camera dwaalt langs de restaurants, langs de ramen, over de gezichten van flanerende jongeren. Een jonge vrouw stapt op een balkon, springt naar beneden, slaakt een gil. Sirenes. En dan herneemt het leven zijn normale gang. Het verhaal vangt aan…
THE HOUSEMAID is een remake van de gelijknamige film van Kim Ki-young uit 1960. Het verhaal draait om een getrouwd koppel dat een nieuwe dienstbode aanneemt. In de oude versie kwam het initiatief van de dienstbode, in de remake van regisseur Im Sang-soo opent de heer des huizes, Hoon Goh (Lee Jeong-jae), een decadente telg uit een onvoorstelbaar rijk geslacht, het verleidingsspel…
Kim Ki-young was in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw een populaire en invloedrijke filmmaker, maar raakte in de vergetelheid. Pas na zijn dood in 1998 herleefde de belangstelling. Met hulp van de Martin Scorsese World Cinema Foundation werd het origineel gerestaureerd. Je kunt die film uit 1960 hier bekijken. Die versie is een aanrader, maar hoe zit het met deze losse remake?
Titelpersonage Eun-yi Li (Jeon Do-yeon) is een redelijk aantrekkelijke, gescheiden jonge vrouw die samenwoont met een mollige vriendin. Toevallig rijden ze in de beginscène op hun scooter de straat in, precies op het moment dat die vrouw van het balkon springt. Vanzelfsprekend krijgt deze scène later een grote betekenis, maar welke blijft vooralsnog een raadsel.
Eun-yi Li heeft gesolliciteerd op een functie als dienstbode bij de gegoede familie van Hoon Goh. Afgesloten van de wereld leeft de familie in een prachtig huis: wit en ruim, met hoge plafonds, hard marmer en glimmende zwarte verf. De maaltijden zijn overvloediger dan in menig sterrenrestaurant. De dienstbodes genieten met het air van de beau monde van de resten die ze mee terug mogen nemen naar de keuken. Het lichaam van de zwangere vrouw des huizes, Hae-ra (Woo Seo), word vereerd als een tempel: manicure, pedicure, massages, baden, gymnastiek. De enige die regelmatig het huis verlaat, is Hoon Goh, vergezeld door assistenten die enkele passen achter hem lopen.
THE HOUSEMAID dompelt ons onder in een wereld van luxe en decadentie die zich nog het best laat vergelijken met die van de oude Engelse adel in de populaire Britse historische dramaserie Downton Abbey. De vergelijking met een Westers cinematografisch product is niet toevallig. De film heeft een sterke Europese inslag. Niet alleen visueel; ook de plot zou zo uit een Franse roman kunnen komen. In mooie beelden, met een hoofdrol voor rode wijn en elegante pianomuziek, ontrolt zich het verhaal. Er is de hartverwarmende relatie tussen het dochtertje en het nieuwe dienstmeisje, er is de schoonmoeder, er is de berekenende slechtheid van de parvenu, er is de onverwachte menselijkheid van de decadente verleider. En er is een einde dat nog lang blijft nagalmen. Heel lang.
Op de achterflap wordt THE HOUSEMAID aangeduid als ‘erotische thriller’, een kwalificatie die ik niet passend vind. De erotiek is beperkt tot enkele scènes en vormt niet het zwaartepunt van de film. THE HOUSEMAID is bovendien meer film noir dan thriller. Ik zat niet nagelbijtend op het puntje van m’n stoel, maar liet me heerlijk omhullen door de prachtige atmosfeer van de film, de beelden, de muziek. Niet voor niets won de film de nodige prijzen.
Di: De FilmFreak (release op dvd: 14 november). Copyright Joep van Loon. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #99, december 2012/januari 2013.
