Voor THE ABC’S OF DEATH 2 is opnieuw aan 26 genreregisseurs van over de hele wereld gevraagd een korte film te maken. Het resultaat: een macabere variétéshow van wisselende kwaliteit.
Aan het einde van THE ABC’S OF DEATH (2012) werd ons al een tweede deel beloofd. Bijdrages komen ditmaal van onder meer animator Bill Plympton (GUARD DOG), Julian Gilbey (A LONELY PLACE TO DIE), Rodney Ascher (ROOM 237), Steven Kostanski (MANBORG) en E.L. Katz (CHEAP THRILLS). Elke filmmaker kreeg een letter van het alfabet toebedeeld: van B for Badger (Julian Barratt) tot X for Xylophone (Alexandre Bustillo en Julien Maury). De stijlen zijn zeer divers: claymation, animatie, live-action, het komt allemaal een keer langs. Zo is goed te zien hoe een simpel thema (verzin een manier om dood te gaan) op tot nu toe al 52 verschillende manieren te interpreteren is.
Het lastig wat te zeggen over een film wanneer deze bestaat uit zoveel compleet verschillende fragmenten. Sommige korte films zijn inventief, zoals de A, D en Z (om spoilers te voorkomen zal ik niet verklappen welke woorden bij de letters horen), andere zijn veel te flauw, zoals B en P. De kwaliteit wisselt om verschillende redenen: soms is het script te voor de hand liggend, soms is de plot al honderd keren eerder (en beter) gedaan, soms nemen de makers zichzelf veel te serieus.
Een van de creatievere segmenten is H for Head Games van Bill Plympton. De hand van Plympton, die bekend is van zijn animaties voor volwassenen, is meteen herkenbaar: de tekenwijze, de geaquarelleerde achtergrond in pasteltinten en het verhaal. Een man en een vrouw zoenen: in eerste instantie nog liefdevol, maar de zoen ontaardt in een soort gevecht tussen gezichten. Beetje vreemd, maar wel lekker.
T for Torture Porn is gemaakt door Jen en Sylvia Soska (AMERICAN MARY). Net als in AMERICAN MARY zit er een sterk feministische tintje aan het korte verhaal. Een vrouw doet auditie voor een film. Ze is schaars gekleed. De aanwezige cameramannen staren verlekkerd naar haar en een van hen knijpt haar zonder toestemming hard in haar borsten. Geen zorgen: haar lijf kan zich prima verdedigen – al is dat op een beetje onconventionele manier.
De filmpjes zijn elk acht tot tien minuten lang. Bij sommige fragmenten resulteert dat in een tekort aan uitleg, waardoor het verhaal nergens op slaat. Soms zorgt het voor mooie cliffhangers. Over het algemeen kan gezegd worden dat de filmpjes precies de juiste lengte zijn. Precies lang genoeg om een verhaal te ontwikkelen en tot een climax te brengen. Precies kort genoeg om niet stomvervelend te worden. Als een fragment je niet bevalt, hoef je maar eventjes te wachten op het volgende. Je zou willen dat je dat bij sommige andere films ook kon doen.
THE ABC’S OF DEATH is natuurlijk vooral bedoeld om het talent van al die filmmakers te etaleren, maar na twee delen begin je je wel af te vragen wat er zo interessant is aan meer dan vijftig methodes om dood te gaan. Ondergetekende kijkt horror niet alleen voor het bloedvergieten, maar vooral voor de spanningsopbouw. Daar kan in acht minuten geen sprake van zijn.
Distributie: Excesso. Release: 26 maart 2015. Copyright: Carlijn Kruidhof. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op maart 2015.
