Na zijn meesterlijke ruimteavontuur MOON (2009) keert regisseur Duncan Jones terug naar aarde voor een even spannende als onwaarschijnlijke sciencefictionthriller. In SOURCE CODE wroet een man in andermans verleden om zo de toekomst te beïnvloeden, en raakt hij verwikkeld in een bizarre persoonsverwisseling.
MOON kostte amper vijf miljoen dollar. Wat zou Jones klaarspelen met een budget van 32 miljoen? Welnu, SOURCE CODE opent met spectaculaire shots vanuit de lucht, die de indruk wekken dat de kijker een groots actiespektakel te wachten staat. Des te groter is de verrassing (of teleurstelling) als blijkt dat de komende anderhalf uur zich grotendeels afspelen in een treincoupé. Dat had ook Colter Stevens (Gyllenhaal), die zojuist uit zijn hazenslaapje is ontwaakt, niet voorzien. Hoe belandde hij in deze intercity? En wie is toch die Christina (Michelle Monaghan) die hem steeds ‘Sean’ noemt? Het mysterie wordt nóg complexer wanneer hij op het toilet zijn geheugen probeert op te frissen; het gezicht dat hem aankijkt in de spiegel is niet het zijne…
Wie zelf wil ontdekken welke wending het verhaal hierna neemt, doet er goed aan nu weg te klikken. Zo blijft u de voorkennis bespaard dat enkele minuten later de trein de lucht in vliegt. Alle passagiers morsdood. Of toch niet? Colter komt in verwarring bij zijn positieven. Vloog hij kort voor zijn dodemansrit niet met een helikopter over Afghanistan? Nu ligt hij ineens in een capsule die in contact staat met een geheim laboratorium. Via de monitor verneemt hij van officier Colleen Goodwin (Vera Fermiga) dat een Amerikaanse extremist die ochtend een forensentrein heeft opgeblazen als voorproefje op een grotere aanslag.
Maar nu kom ’t: de briljante wetenschapper Rudledge is erin geslaagd de herinneringen af te tappen uit het brein van een van de slachtoffers. Colter valt de eer ten deel om diens laatste noodlottige acht minuten opnieuw te beleven via de zogeheten ‘Source Code’. Zijn missie: ontmasker de dader en ontfutsel hem de locatie van de tweede bom.
Jones en scenarioschrijver Ben Ripley (SPECIES III) sturen aan op een mindfuck die het midden houdt tussen GROUNDHOG DAY, INCEPTION en de tv-serie Quantum Leap. Welke wonderlijke wetenschappelijke innovatie Colter in de herinnering van een dode doet belanden, blijft schimmig. Maar net als in zijn debuutfilm weet Jones de imperfecties van de plot aardig te omzeilen. Zonder Gyllenhaal en Monaghan was hij daarin niet geslaagd. Het vaardige duo zet de vele versies waarin zij hun fatale acht minuten herbeleven met veel overtuiging neer. Hun ontluikende romance heeft door de persoonsverwisseling van Colter en Sean zelfs een pervers tintje. Christina zal het ware gezicht van haar nieuwe liefde nooit kennen. Of zit het toch anders? Jones speelt met uw voeten, maar meent zelf dat deze futuristische whodunnit maar één uitkomst kan hebben. En die houdt hij naar eigen zeggen lekker voor zichzelf totdat u allen SOURCE CODE heeft gezien.
Di: Entertainment One Benelux (BE: 20 april 2011 / NL: 9 juni 2011)
Copyright Rob van der Velden. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 2 juni 2011.
