Terwijl het sprookje van Roodkapje toch echt schreeuwt om seks, bloed en zenuwslopende spanning, maakt TWILIGHT-regisseur Catherine Hardwicke van RED RIDING HOOD een bloedeloos, preuts en kabbelend romantisch drama.
De laatste volwassen verfilming van het sprookje van Roodkapje dateert al weer uit 1984, toen regisseur Neil Jordan (THE CRYING GAME, INTERVIEW WITH THE VAMPIRE) het beroemde sprookje een wel zeer Freudiaans tintje gaf. In zijn THE COMPANY OF WOLVES is de wandeling van het onschuldige meisje door het bos onmiskenbaar een pad richting volwassenwording. Met haar rode mantel als symbool van menstruatie en de boze wolf als de vleesgeworden mannelijke en seksbeluste dominantie. RED RIDING HOOD volgt het sprookje minder getrouw door er een uiterst veilige, romantische weerwolffilm van te maken. Op de regiestoel zat dan ook Catherine Hardwicke, in 2008 nog verantwoordelijk voor de allereerste TWILIGHT-verfilming, door SN destijds omschreven als ‘romantische onzin, gewikkeld in een dun vliesje horror.’
De plaats van handeling is een Рja, echt Рsprookjesachtig dorp middenin de bossen, waar een weerwolf voor het eerst in twee decennia de boel onveilig maakt. Zijn eerste slachtoffer is de zus van Valerie (Amanda Seyfried uit MAMMA MIA! en LETTERS TO JUILIET), het mooiste meisje uit het dorp. Zij is uitgehuwelijkt aan een sul met geld, maar ziet meer in haar houthakkende jeugdliefde. De behoorlijk intimiderende Pastoor Solomon, een g̻nant schmierende Gary Oldman, overtuigt de dorpelingen dat de wolf niet zomaar een agressief beest is, maar een echte weerwolf. Bij volle maan een harig monster, in zijn menselijke vorm een van hun buren. Gevolg: iedereen verdenkt elkaar, de wolf valt nog een paar keer aan en na anderhalf uur zegeviert het goede.
Alhoewel er een heleboel zinnelijkheid uit het sprookje van Roodkapje te halen is, mikt regisseur Hardwicke op eenzelfde puberaal publiek als haar vampierromance TWILIGHT. Ze kiest daarmee niet de voor de prikkelender weg van het superieure GINGER SNAPS (2000) of een televisieserie als True Blood waarin wellustige vampieren en weerwolven worden gedreven door seksuele impulsen die er niet om liegen. Erger is evenwel dat RED RIDING HOOD maar een beetje in de rondte mikt en nergens nadrukkelijk voor kiest; de romance is lafjes, de dreiging van de wolf doet geen nekhaar rijzen en -het allerergste- de whodunit wekt geen enkele interesse omdat de personages maar niet dynamisch willen worden.
Di: Warner Bros. (BE: 13 april 2011 / NL: 14 april 2011)
Copyright Ronald Simons. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 13 april 2011.
