Er wordt wel eens gezegd dat het einde van de Koude Oorlog de filmindustrie van een uitgebreid en handig arsenaal bad guys heeft beroofd. Of: vanuit dramaturgisch oogpunt is het nadeel van détente dat men vijanden met een lantaarntje moet zoeken. Dat verhindert de makers van Nu Image’s OCTOPUS (VS, 2000) niet om hun film ferm te verankeren in de Cuba-crisis van veertig jaar geleden.
Terwijl JFK zeer dreigende woorden spreekt, probeert de Russische onderzeeër ‘Leningrad’ een lading kernmateriaal en enkele containers tricotheceenmycotoxine (beter bekend als anthrax) door het Amerikaanse marine-cordon rond Cuba te smokkelen, maar wordt getorpedeerd en zinkt. Eind jaren negentig krijgt de jonge CIA-analist Roy Turner (Jay Harrington) met dit – verzwegen – incident te maken wanneer hij de gevreesde terrorist Casper (Ravil Isyanov) weet aan te houden, die zojuist een aanslag heeft gepleegd op de Amerikaanse ambassade in Sofia, Bulgarije. De onderzeeër ‘SSN Roosevelt’, waarmee Casper het land wordt uitgesmokkeld, loopt averij op, zinkt in de buurt van de ‘Leningrad’ en wordt aangevallen door een octopus, die onder invloed van de anthrax uit de Russische onderzeeër is gemuteerd tot immense proporties. Zo kan ‘t wel weer, denk je dan. Maar nee, the plot thickens. Handlangers van de terrorist kapen een cruiseschip met de bedoeling Casper te ontzetten (het ‘hoe’ van deze operatie wordt ons onthouden). Dit alles levert het volgende plaatje op: big trouble met de psychopatische Casper, big trouble met de beschadigde ‘Roosevelt’, big trouble met de lekkende ‘Leningrad’, big trouble met de monster-octopus, big trouble op het cruiseschip, big trouble in het Pentagon, big trouble waar men ook kijkt. Zelden zag men zulk een krankzinnig overladen plot. Tel hierbij op dat regisseur John Eyres (RIPPER: LETTER FROM HELL; zie SN #56) de vaart er flink in houdt en een koortsachtige cameravoering prefereert, en het resultaat is een film, die symptomatisch is voor hedendaags direct-to-video werk (actie, actie en nog eens actie en geen greintje suspense te bespeuren) en door veel kijkers als een uitputtingsslag zal worden ervaren. Amerikaanse vakbladen spreken in zo’n geval van ‘a purely physical movie’. Centrale boodschap van de film: ‘Don’t fuck with Americans!’ Geen meesterwerk, deze OCTOPUS, maar vlot, geolied macho-amusement. De diverse personages worden nergens individuen en dat is niet echt een bezwaar in dit soort films. Tijd om hierbij stil te staan is er trouwens niet, aangezien de ontwikkelingen zonder ophouden voortrazen. Pfffff, wat een slopende zit! N.B.: Hoofdrolspeler Roy Turner is onmiskenbaar geënt op Tom Clancy’s CIA-analist Jack Ryan, zoals vertolkt door Ben Affleck in THE SUM OF ALL FEARS, Alec Baldwin in THE HUNT FOR RED OCTOBER en natuurlijk Harrison Ford in PATRIOT GAMES en CLEAR AND PRESENT DANGER. ERIQUE J. REBEL •• Copyright 2003 Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #58, p32.
