Dankzij video heeft de Japanse anime gedurende de jaren negentig ook in het Westen een vrij consistente populariteit verworven. Naast de gebruikelijke, vaak in een commerciële combi voorhanden voordeelverpakkingen seks en geweld (veel verdachte anorexia-tienerfiguurtjes in diverse fasen van ontkleding, happy-wezen en fysieke degradatie) is er ook hoogstaander werk, zoals het op de Berlinale 2002 bekroonde spirited away van Hayao Miyazaki/Studio Ghibli (ook verantwoordelijk voor PRINCESS MONONOKE). De Japanners mogen echter even devoot stil wezen bij wat de Koreaanse regisseur Seong-kang Lee en zijn animatorploeg in de vorm van MY BEAUTIFUL GIRL, MARI (2002; originele titel MARI IYAGI) hebben klaargespeeld.
Zowel visueel als inhoudelijk wijkt deze animatiefilm volkomen af van de meeste anime’s afkomstig uit de Nippon-archipel. In een tekenstijl die vooral uitgaat van kleurvlakken zonder harde omlijning, van bijna ouderwets aandoende, gestileerde voorwerpen, figuren en achtergronden, vertellen scenaristen Lee, Su-jeong Kang en Mi-ae Seo in flashback kalm het verhaal van het jongetje Namoo, dat in een dorpje aan de kust woont en troost zoekt in een fantasiewereld. Zijn vader is dood, zijn moeder besteedt veel tijd aan haar nieuwe vriend, zijn oma heeft niet meer zo lang te leven. En, voor een jochie als Namoo nog ingrijpender: zijn beste vriend Jun-ho is door zijn ouders op een nieuwe school in Seoel ingeschreven. Zelfs de oude, verlaten vuurtoren, waar Namoo en Jun-ho vaak zijn te vinden, wordt afgebroken; weldra zal niets in het kustplaatsje meer hetzelfde zijn. Namoo’s dagdromen worden werkelijkheid wanneer hij een merkwaardige grote knikker ontdekt waarin een figuurtje lijkt te leven. Wanneer hij vervolgens in de parallelle wereld duikelt waar het niet door de zwaartekracht geplaagde meisje Mari woont, wordt de kijker getrakteerd op staaltjes oogstrelende fantasy. Lee’s ideale mengvorm van artistiek hoogwaardige, toegankelijke èn produceerbare pastelkleurenanimatie koppelt een Aziatische stilering aan Art Nouveau-beïnvloede elementen uit de geïllustreerde Britse en Amerikaanse kinderboeken uit de jaren tien, twintig en dertig van de twintigste eeuw. Wie wel eens werk heeft gezien van Edmund Dulac, W. Heath Robinson, Jessie Wilcox-Smith en andere tekenvirtuozen uit die tijd, kan zich de verwondering voorstellen die het ontdekken van verwante stijlkenmerken in een Koreaanse animatiefilm met zich meebrengt. Er is echter nog iets anders aan de hand met MY BEAUTIFUL GIRL, MARI. Ik kan me niet herinneren ooit een animatiefilm te hebben gezien die zo intens droevig van toon was als deze. Het valt dan ook te verwachten dat dit, op het Franse Animatiefilmfestival van Annecy 2002 met de hoofdprijs bekroonde kunstwerkje tussen wal en schip zal vallen. Volwassenen zullen in de regel niet in een bioscoop naar een ’tekenfilm’ over een dromerig jochie gaan kijken of deze huren in een videotheek. Kinderen zullen de film te traag en de onderliggende mijmeringen over het verdwijnen van een ouderwets provincieleven onbegrijpelijk vinden. En – maar wie weet zit ik ernaast – veel mainstream-anime-freaks zullen waarschijnlijk de actie-component missen en het feeërieke fantasy-element als te lief en zelfs kinderachtig ervaren. Wie zich daarentegen aangesproken voelt door origineel, prachtig vormgegeven animatiewerk en daarbij een klein Koreaans, maar universeel verhaal over afscheid en de voorbije jeugd niet te zwaar op de hand vindt, die heeft aan MY BEAUTIFUL GIRL, MARI een gouden dvd, Engelse ondertitels inbegrepen. Film ***1/2 / Extra’s * Copyright Oliver Kerkdijk. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #57, p47.
