Griekse traditie en moderne monsters komen hilarisch en bloederig samen in MINORE, een knotsgekke komedie waarin het spelen van de bouzouki de enige echt bescherming is tegen vliegende tentakelwezens die zo uit een verhaal van H.P. Lovecraft komen zweven.
MINORE begint echter als een heel ander soort film. In een rustig tempo worden allerlei markante personages opgevoerd, die samen de gemeenschap vormen van een slaperig, vervallen Grieks kustplaatsje. Daar draait het leven nog om de rebetika, een traditionele Griekse muziekstijl (ook wel de Griekse blues genoemd). Het levert fijne muziekscènes op, met de klanken van de bouzouki en meerstemmige klaagzang.
Maar langzamerhand vult mist de straten en de nabijgelegen baai, en verandert de vrolijke doch melancholische sfeer in een sfeer van onheil. Dan schieten er opeens tentakels uit de mist, en al snel spat het bloed in het rond en worden ingewanden gebruikt als houvast. Het warme portret van het dorpje is via een omweg langs mysterie veranderd in een splatterkomedie.
Door de gedegen, doordachte opbouw vloeien de genres naadloos in elkaar over, en vallen ook de gevechtsscènes tussen de mafketels en de vreemde wezens niet uit de toon. Dat op een gegeven moment duidelijk te zien is dat de acteurs een beetje in het niets staan te hakken en schieten omdat er geen Hollywoodbudget beschikbaar was voor de CGI-effecten, mag de pret niet drukken.
Sterker nog, dat heeft in deze context juist een zekere charme. Tegen het einde ontspoort MINORE wel een beetje en had de plot iets strakker gekund om het concept echt goed door te voeren. Want ook al verandert de film van genre, de rebetika blijft een belangrijke rol spelen. Het is namelijk het enige echt effectieve wapen tegen de monsters, veel effectiever dan de machinegeweren en hakbijlen die ook met enthousiasme worden ingezet.
Zo is MINORE naast een bij vlagen hilarische en soms tegelijk onsmakelijke horrorkomedie eigenlijk een pleidooi voor het behouden van traditie, of in ieder geval bepaalde tradities die een samenleving bij elkaar houden. Niet voor niets is een van de belangrijke personages naast muzikant ook schilder, die onder meer een portret van een beschermheilige voor de lokale Grieks-Orthodoxe kerk maakt. MINORE is maf, bloederig en absurd, maar bovenal een warme omarming van eigenaardige mensen die samen een gemeenschap vormen.
