1962. Na een scherp ultimatum van president John F. Kennedy stomen Amerikaanse oorlogsbodems op naar Cuba’s varkensbaai om Russische nucleaire proliferatie op het eiland een halt toe te roepen. De Cubaanse Crisis is een feit: heter kan een Koude Oorlog niet zijn. Aan beide zijden van de aardbol zweven vingers boven de Doomsday-knop. De wereld houdt de adem in.
Maar de tiener Gene Loomis in Key West, Florida, wordt door andere zaken in beslag genomen. Hollywood-producent/regisseur/showman Lawrence Woolsey maakt zijn opwachting in Key West voor de première van zijn horrorfilm Mant, te vertonen in AtomoVision en RumbleRama en omlijst met ijzingwekkende en opwindende publiciteitsstunts. Joe Dante’s MATINEE is een inschikkelijke en toegenegen hommage aan de onschuldige dagen van de theater-matinee eind jaren ’50, begin jaren ’60, toen bioscoopgangers nog in paniek grenzende opwinding waren te brengen met behulp van werkstudenten gehuld in enge monsterkostuums, wonderlijke gimmicks als stroomstootjes in de zittingen van theaterstoelen, EHBO- en hartopwekkingshoekjes in foyers en nep-demonstranten die voor een paar tientjes met luider stemme het zedeloze en immorele karakter van de film aan de kaak stelden -een techniek die garant stond voor een volle bak. In de flamboyante figuur van Lawrence Woolsey eert MATINEE tevens werk en showmanship van regisseur/producent William Castle (1914-1977), die de theatergimmick tot zijn handelsmerk verhief in films als MACABRE (1957; waarbij de bezoeker een levensverzekering bij Lloyds of London kon afsluiten voor het geval hij tijdens de voorstelling aan hartstilstand zou komen te overlijden), HOUSE ON HAUNTED HILL (1958), THE TINGLER (1959), 13 GHOSTS (1960), HOMICIDAL (1961; waarin een horror clock verscheen om toeschouwers met een zwak hart in de gelegenheid te stellen de zaal vââr de ontknoping te verlaten), MR. SARDONICUS (1961), 13 FRIGHTENED GIRLS (1964), THE NIGHT WALKER (1965), enzovoorts. John Goodman zet het personage van Lawrence Woolsey in al zijn bikkelharde, money-making cynisme enerzijds en kinderlijke uitgelatenheid anderzijds met aanstekelijke overtuiging neer in een nostalgische film, die ons in de kantlijn voorhoudt hoe moeiteloos en frequent wij bereid zijn om de werkelijke horreurs van het leven in te wisselen tegen nep-verschrikkingen -tot wij ons het verschil tussen beide ternauwernood nog bewust zijn. [EJR]. LASERDISC.Het is 1962 en de bewoners van Key West, Florida, zijn ten prooi gevallen aan massale paranoia. J.F.K. heeft zojuist op tv bekend gemaakt dat de marine op weg is naar Cuba om de daar gelegerde Russen te imponeren en desnoods een lesje te leren. De koude oorlog is op z’n warmst en men verwacht elk moment de grote knal. .Tieners als Gene (Fenton) en zijn kleine broertje ontsnappen ’s middags in de bios aan die aardse problemen. Voor hen is de Varkensbaai verder weg dan de premiere van MANT, ‘Half man, half ant, all terror!’. Regisseur Lawrence Woolsey (Goodman, gemodelleerd naar exploitation-koning William Castle) zal zelf bij de vertoning aanwezig zijn! .Tijdens de voorstelling gaan entertainment en rampspoed hand in hand. Woolsey tracteert zijn publiek op Rumble-Rama en Atomo-Vision, maar het balkon bezwijkt haast onder de last van het enthousiaste publiek, een verwarde juvenile delinquent (genaamd Harvey Starkweather!) maakt amok en Gene raakt met zijn vriendinnetje opgesloten in een onderaardse schuilkelder. MATINEE draait om film als escapisme, als kunst, als onderneming. Alle verhaalelementen dienen ter illustratie van Woolsey’s filosofie: keep your eyes open, staar de horror op het witte doek in het gezicht en je komt als een beter, gelukkiger mens de bioscoop uit, gewapend tegen de gruwelen van alledag. Dat dit door regisseur Joe Dante wordt geillustreerd met een man-in-a-rubber-suit-movie, wat suikerspin-romantiek en een minimum aan actie en geweld lijkt vreemd. Maar geplaatst tegen de achtergrond van de onvoorstelbare dreiging van een atoomoorlog levert MATINEE een sterke boodschap af. De laserdisc-editie is letterboxed (breedbeeld met horizontale zwarte balken) en dankzij Dolby Surround geluid klinkt de Rumble-Rama onheilspellend laag. Bovendien bevat de disc een leuke toevoeging in de vorm van MANT, omschreven als ’the special featurette’. Dat is een beetje teveel eer: MANT is niet meer dan alle film-in-een-film-scènes op een rij gezet en onverkort vertoond (dus niet, zoals in MATINEE, soms vanuit de filmzaal gezien, onder een hoek, in de achtergrond etc.). Wie meer verbindende scènes verwacht, of een afrekening met het monster, komt bedrogen uit. MANT is, in tegenstelling tot MATINEE, in standard play (CAV) op de plaat gezet. Voor niet-ingewijdenen: een CAV-disc kan haarscherp beeld-voor-beeld en slowmotion tonen, wat bij extended play (CLV) onmogelijk is. MANT, in glorious black & white, biedt daardoor veel mooie details. Kopers opgelet: er is ook een iets goedkopere LD-versie van MATINEE verkrijgbaar, waarop MANT ontbreekt. Ă. Copyright Erique J. Rebel / Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #12, p8.
