Op de hoes van LAKE PLACID: THE FINAL CHAPTER zien we een krokodil met een in bikini gehuld vrouwenlichaam in zijn bek. Dat voorspelt een bloedbad met een vette knipoog à la PIRANHA 3D. Het is dan ook verrassend hoe serieus het vierde deel in deze monsterserie zichzelf neemt.
Zowel de monsterkrokodillen als de geile tieners die in de regel door hen aan stukken gereten worden, blijven in de eerste akte van LAKE PLACID: THE FINAL CHAPTER opvallend afwezig. In plaats daarvan richt het verhaal zich op alleenstaande moeder Theresa Giove (Elisabeth Röhm) en haar dochter Chloë (Poppy Lee Friar). Chloë is een intelligent meisje dat meer houdt van lezen dan van feesten. Theresa probeert haar zover te krijgen haar neus eens uit te boeken te halen en wat meer contact met leeftijdsgenoten te zoeken. Dat het stadje waarin ze wonen ondertussen bedreigd wordt door een stel reuzenkrokodillen, is bijzaak.
De ambitie van scenaristen David en Mairin Reed en regisseur Don Michael Paul is bewonderenswaardig. Niet vaak zie je een direct-to-dvd sequel met zoveel aandacht voor personages. Maar ambitie alleen is niet genoeg; het moeder-dochterdrama is saai en voorspelbaar, en doet alleen verlangen naar het moment waarop die crocs eens gaan aanvallen.
Als er na een halfuurtje eindelijk een nevenpersonage tussen krokodillenkaken verdwijnt, blijkt dat de film ook op het gebied van horror weinig te bieden heeft. Dat de krokodil een volstrekt ongeloofwaardige CGI-creatie is, was te verwachten; teleurstellender is dat ook bloed en ledematen duidelijk uit de computer afkomstig zijn. Je zit gewoon te kijken naar een lelijke animatiefilm.
Een aantal momenten van onbedoelde humor fleuren de zaak een beetje op: zo noemt een personage de snelle groei van de krokodillen ‘mathematisch onmogelijk’, en weet een meisje zo’n beest lange tijd op afstand te houden door hem tegen de bek te duwen.
Wellicht zullen enkele fans verrukt zijn Robert Englund weer eens in een schmierende bijrol op te zien duiken, maar veel krijgt hij niet te doen. Met een budget van negen miljoen dollar is het bovendien een vreemde keus zo’n relatief grote acteur te casten; Englunds salaris had beter besteed kunnen worden aan leukere speciale effecten. Een druppeltje echt bloed hier en daar had THE FINAL CHAPTER weliswaar niet meteen een goede film gemaakt, maar wel amusanter.
Di: Sony, vanaf 6 maart op dvd. Copyright Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 maart 2013.
