Schrijver Bob Gale had na de BACK TO THE FUTURE-films kennelijk nog een aantal ideeën over lotsbestemming en keuzevrijheid over, die hij met de wereld wilde delen. Dat doet hij met zijn licht filosofische road movie INTERSTATE 60.
Hierin maakt jongeling Neil Oliver (Marsden), na een ontmoeting met wensvervullende vreemdeling One Wish Grant (Oldman), een reis op de niet-bestaande snelweg 60. Ontmoetingen met de lokale bevolking helpen hem bij de beslissingen die hij over zijn leven moet nemen.
Wie bij het woord ‘filosofisch’ lange gesprekken vermoedt, zit er niet ver naast. Het verhaal is aanleiding voor een parade van pratende hoofden die het over seks, drugs, leugens en de onvermijdelijkheid van gebeurtenissen hebben. Ondanks de weidse landschappen die ondertussen in de achtergrond voorbij schuiven, krijg je toch sterk de indruk naar een opgeleukte toneeluitvoering te kijken. De fletse cameravoering helpt in dat opzicht ook maar weinig. Dat de acteurs duidelijk blij zijn met deze kans ongehaast hun voordrachtskunsten te etaleren, houdt de film lang overeind. Ook de schijnbaar morele tegendraadsheid van sommige karakters intrigeert: Chris Cooper toont een radicale manier om oprechtheid af te dwingen, Kurt Russell benadert het drugsprobleem op een cynische wijze. Jammer genoeg blijkt de uiteindelijke boodschap telkens ouderwets braaf en weinig verrassend. Wees niet losbandig, kom je afspraken na, gebruik geen drugs en blijf trouw aan jezelf. Waarmee INTERSTATE 60 uiteindelijk toch onherroepelijk afzakt naar het niveau van belerende schooltelevisie.
Copyright Ruben Drukker. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #65, winter 2004/2005.
