En zo eindigt, tien jaar later, dus het avontuur van de tovenaarsleerling met het ronde brilletje. HARRY POTTER AND THE DEATHLY HALLOWS – PART 2 is een waardige afsluiter.
Je zou bijna jaloers worden op de jongens en meisjes die twaalf waren in 2001. Ze zijn opgegroeid met een boeken- en filmserie die eigenlijk altijd de fantasie trouw is gebleven. Hoewel er mindere delen waren, hoewel commerciële overwegingen de franchise zeker beïnvloedden (de wereldwijde opbrengst staat aan de vooravond van het slotdeel op 6,3 miljard dollar) en hoewel het aantal cgi-artiesten inmiddels bijna niet meer te tellen is; de jongens en meisjes werden niet afgescheept met slappe tv-junk maar verwend met hoogwaardige filmproducties die prikkelen om te blijven fantaseren. Met toverwoorden: Zwerkbal, Hogwarts, Dumbledore, Voldemort, de Horcruxes…
J.K. Rowling legde natuurlijk de basis, maar beperken we ons tot de films dan verdient vooral David Yates lof. Hij regisseerde vier van de acht films en stuurde de franchise zelfverzekerd in steeds duisterder en volwassener richting. Bijzondere cameralieden als Slawomir Idziak (TROIS COULEURS: BLUE), Bruno Delbonnel (LE FABULEUX DESTIN D’AMELIE POULAIN) en Eduaro Serra (GIRL WITH THE PEARL EARRING) verleenden de films bovendien een vaak schitterende cinematografie.
THE DEATHLY HALLOWS – PART 2 brengt uiteraard de grote finale. Harry (Daniel Radcliffe), Ron (Rupert Grint) en Hermione (Emma Watson) zijn nog steeds op jacht naar de Horcruxes. Alleen de vernietiging van deze magische objecten kan de ondergang bewerkstelligen van de kwade Lord Voldemort (Ralph Fiennes zonder neus). Drie zijn er reeds vernietigd. In een kluis, in de door Goblins beheerde Gringotts Wizarding Bank, bevindt zich de vierde. De bankroof door Harry en vrienden bezorgt dit slotdeel meteen een spannende opening, spectaculair eindigend in de vlucht op de rug van een immense luchtdraak. Nagini, de slang van Voldemort, is de vijfde Horcrux. Wat de zesde is, zullen we niet verklappen. Telkens wanneer Harry er een vernietigt, wordt Voldemort niet alleen zwakker, maar ook kwaadaardiger.
Het einde, vernietiging, de dood: daar draait het om in THE DEATHLY HALLOWS – PART 2. Dit is veruit het meest duistere deel van de serie. De Slag om Hogwarts laat weinig kwartier. De school eindigt in een puinhoop. Talloze vrienden verloor Harry reeds tijdens zijn avonturen; er gaan er nog meer dood. En dat doet pijn.
Opnieuw valt op hoezeer Yates vertrouwt op het materiaal. Wie voor een finale vreesde, die krampachtig spectaculair probeert te zijn, staat een aangename verrassing te wachten. Yates veroorlooft zich regelmatig rust en eenvoud. Montage, special effects en muziek staan in dienst van het verhaal, het drama en de personages. Spectaculair wordt het zeker – monsters van vuur, Nagini de slang, intense toverduels – maar de essentie van de meest succesvolle jeugdfilmserie aller tijden is vervat in die ontroerende scène in een in dichte mist gehuld King’s Cross Station: ‘Of course this is happening inside your head, Harry. Why should that mean that it’s not real?’
Het is voorbij. Maar als we de lieve slotscène mogen geloven, staat er altijd een trein op ons te wachten op perron 9 ¾.
Di: Warner (NL en B: 13 juli). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 13 juli 2011.
