De gemiddelde filmjournalist wringt zich doorgaans in allerlei bochten om maar zo weinig mogelijk van een verhaal te verklappen, zeker wanneer het een thriller is. Stelregel daarbij is: nooit voorbij het eerste plotpoint vertellen. Anders gezegd: nooit vertellen wat er na een half uur gebeurt.
Filmjournalisten zijn in hun recensies daardoor nogal eens roomser dan de paus, zeker wanneer de filmmaatschappij in de bioscoop een trailer vertoont waaruit de plot notabene grotendeels te distilleren is. Een verhaal apart zijn films met een twist, of films die halverwege doodleuk van genre wisselen. FROM DUSK TILL DAWN veranderde van een doorsnee actiefilm over bankovervallers die een gezin gijzelen halverwege in een splatter movie vol vampiers. Het maximale ‘what the fuck!?’-effect werd bereikt bij een publiek dat hier niet van op de hoogte was, en nog zat weg te dromen bij Salma Hayeks slangendans.
Welnu, THE FORGOTTEN is ook zo’n film. Op het eerste gezicht is het een doorsnee drama over een vrouw (Moore) die haar zoon bij een vliegtuigongeluk is verloren en daar ruim een jaar later nog steeds om rouwt. Dagelijks bekijkt ze foto’s en video’s van haar zoontje, zegt ze hardop zijn naam (Sam) en snuffelt ze door zijn kleren. De film maakt een stap richting The X-Files wanneer foto’s, video’s en kleren op een kwade dag verdwenen zijn en man (Edwards) en therapeut (Sinise) bovendien beweren dat ze nooit een zoon heeft gehad. De therapeut heeft zelfs een mooie term voor haar verzonnen herinneringen: paramnesia. Maar het eerste shot – een stad van bovenaf gezien – liet al doorschemeren dat er meer aan de hand is dan een vrouw in de war. Dat moet ook wel, want de kijker heeft meegebladerd in het fotoalbum en is er dus ook zeker van dat er een Sam is geweest.
In zo’n geval heeft een scriptschrijver grofweg twee mogelijkheden het verhaal tot een goed einde te brengen. De deprimerende uitweg: de vrouw heeft het zich inderdaad allemaal verbeeld en de film heeft de kijker dus vanaf het begin een loer gedraaid – er was nooit een fotoboek. Dit is geen oplossing die volle zalen trekt. Het alternatief is de vrouw te geloven en daarmee de complottheorie te omhelzen, en dan maar zien waar het schip strandt. Het ruimteschip, in dit geval, en wel een model met een flinke stofzuiger. Maar dat heeft u niet van mij: dat had u uit de trailer van THE FORGOTTEN al kunnen distilleren.
Copyright Andre Nientied. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #65, winter 2004/2005.
